Οι συγγένειες των φυλετικών τύπων της Ευρώπης

Οι λόγοι αυτής της κατηγοριοποίησης δίνονται αναλυτικά σε προηγούμενο άρθρο, το οποίο πρέπει να διαβαστεί ενδελεχώς για να υπεισέλθει κανείς στην παρακάτω ανάλυση. Η εξελικτική θεωρία μας διδάσκει ότι ο σχηματισμός ενός νέου φυλετικού τύπου προκύπτει από την σταδιακή διαφοροποίηση ενός αρχικού τύπου, σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Λόγω της πολυπλοκότητας του ανθρώπινου γονιδιώματος, είναι αδύνατο να προκύψει ο ίδιος φυλετικός τύπος ανεξάρτητα σε δύο διαφορετικά σημεία του πλανήτη. Συνεπώς, την καταγωγή κάθε φυλετικού τύπου την αναζητούμε σε συγκεκριμένο γεωγραφικό πυρήνα. Το αρχικό σημείο δημιουργίας κάθε φυλετικού τύπου δίνεται στο παραπάνω σχήμα.

Το αρχικό υπόστρωμα των Κρομανοειδών συνεχίζει να υπάρχει στην Ευρώπη, πράγμα που σημαίνει ότι ένας μέρος τους διαφοροποιήθηκε σε νέους φυλετικούς τύπους σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές για άγνωστους λόγους, ενώ οι υπόλοιποι παρέμειναν ως είχαν. Πάντως, οι Κρομανοειδείς φαίνεται να βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες χρόνια στην Ευρώπη για να έδωσαν...
τόσους φυλετικούς τύπους, ενώ και οι ίδιοι οι Κρομανοειδείς, λόγω της διασποράς τους σε όλη την Ευρώπη, παρουσιάζουν σημαντική διαφοροποίηση εντός του φυλετικού τύπου, καθώς παρά τα ενιαία κλασικά Κρομανοειδή στοιχεία, όπως έντονα σαγόνια, ζυγωματικά και βαθιά τοποθετημένα μάτια, σε κάποια ποσοστά εμφανίζουν τάσεις μεσοκεφαλίας, μεσορρινίας, ή ευρυπροσωπίας.


Οι Μεσογειακοί σχηματοποιήθηκαν στη νότια Ελλάδα και από εκεί διεσπάρησαν σε διάφορες παραλιακές περιοχές της Ευρώπης, μέσω των Ελληνικών αποικισμών. Η ιστορία μας βοηθά πολύ στον εντοπισμό του αρχικού πυρήνα των Μεσογειακών, καθώς έχουν μειωθεί σημαντικά στην αρχική τους κοιτίδα. Έχουν χάσει σχεδόν πλήρως τα γωνιώδη Κρομανοειδή στοιχεία.

Οι Διναρικοί προέκυψαν μέσω εξελικτικών διαδικασιών στα δυτικά Βαλκάνια, όπου τους βρίσκουμε μέχρι και σήμερα, επεκτεινόμενους διαρκώς στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι Διναρικοί έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά από τον αρχικό Κρομανοειδή τύπο, έχοντας γίνει υπερβραχυκέφαλοι, ενώ υπάρχουν διαφοροποιήσεις και εντός τους φυλετικού τύπου, με εμφάνιση ενός ποσοστού ξανθότητας, κτλ. Ο Διναρικός τύπος έχει ως ένα βαθμό συγγένεια με τον Μεσογειακό τύπο, λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας του αρχικού πυρήνα διαφοροποίησης και βρίσκουμε πολλές ενδιάμεσες Διναρο-Μεσογειακές μορφές. Επίσης υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες Διναρο-Κρομανοειδείς μορφές.

Ξεχωριστός κλάδος φαίνεται να είναι οι Νορδικοί, οι οποίοι διαφοροποιήθηκαν στη νότια Σκανδιναβία, αλλά επεκτάθηκαν αργότερα μέσω κατακτητικών πολέμων και εποικισμών, σε κεντρική Ευρώπη και αργότερα στον Νέο Κόσμο. Μέρος τους δεν έχει απεμπλακεί από την προγονική Κρομανοειδή επίδραση.

Ως προς τους Ατλαντοειδείς, τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Μάλλον αποτελούν διαφοροποίηση των Κρομανοειδών στην Βρετανία, όπου μάλιστα μέρος τους δεν έχει απεμπλακεί από Κρομανοειδείς τάσεις. Άλλοι τους θεωρούν κλάδο των Νορδικών, ενώ άλλοι κλάδο των Μεσογειακών. Το πρώτο δεν φαίνεται και τόσο πιθανό, ενώ το δεύτερο προϋποθέτει Μεσογειακοί πληθυσμοί να έκαναν αποικισμό στην Βρετανία ιστορικά ή προϊστορικά, γεγονός για το οποίο δεν έχουμε χειροπιαστά στοιχεία. Ακόμα και η μελέτη των ψυχικών γνωρισμάτων δεν μπορεί να μας δώσει απάντηση.

Ο δεύτερος κλάδος των φυλών της Ευρώπης, έχει τη βάση της σε ένα αρχικό υπόστρωμα βραχυκέφαλων Αλπικών, που ακόμα και σήμερα συνεχίζει να υπάρχει. Οι παλαιοανθρωπολογικές ανακαλύψεις, καθώς και η σχετική ομοιομορφία των Αλπικών πληθυσμών σε όλη την Ευρώπη, δείχνει ότι οι Αλπικοί έχουν εγκατασταθεί στον Ευρωπαϊκό χώρο εδώ και λίγες χιλιετίες. Αυξάνονται διαρκώς, ερχόμενοι από τα ανατολικά, τείνοντας να καλύψουν ολόκληρη την Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Ρωσία είναι το σημείο διαφοροποίησης που έδωσε του Βαλτικούς, χωρίς να έχει γίνει πλήρης διαχωρισμός με τους Αλπικούς. Το αποτέλεσμα είναι μεγάλοι πληθυσμοί της ανατολικής Ευρώπης να αποτελούν Αλπικο-Βαλτικό ενδιάμεσο. Οι Αρμενοειδείς εντοπίζονται αρχικά στην Μικρά Ασία, όπου  κατοικούν μέχρι και σήμερα, αλλά έχουν επεκταθεί βαθύτερα στην Ασία, ακόμη και στην Ευρώπη. Η απώτερη συγγένεια με τους Αλπικούς είναι εμφανής και υπάρχουν αρκετές ενδιάμεσες Αλπικο-Αρμενοειδείς μορφές.

Η ανίχνευση συγγενειών μεταξύ φυλετικών τύπων, απαιτεί γνώσεις περί των σωματικών και ψυχικών γνωρισμάτων των διαφόρων τύπων. Το γεγονός ότι ένας μονοκύτταρος μικροοργανισμός μετατράπηκε σε άνθρωπο μετά από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης, δίνει την θεωρητική δυνατότητα κάθε τύπος να προέρχεται από κάθε άλλον τύπο, όσο και να διαφέρουν. Όμως, επειδή οι εξελικτικές διαφοροποιήσεις είναι πολύ αργές, οι σωματικές και ψυχικές ομοιότητες μπορούν να μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε συγγένειες μέσω της φυλετικής ανθρωπολογίας. Πλήρη λύση στο πρόβλημα θα δώσει η γενετική, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να μας βοηθήσει ακόμα με αξιοπιστία.

Το σχήμα συγγενειών μεταξύ των λευκών της Ευρώπης, έχει προκύψει από την μελέτη σωματικών και ψυχικών γνωρισμάτων. Μεγάλη σημασία έχει η μορφολογία του σώματος, καθώς το να μετατραπεί εξελικτικά μια ενδομορφική σωματοδομή σε εξωμορφική, είναι απείρως πιο δύσκολο από το να γίνει το πρόσωπο λίγο πιο πλατύ και από λεπτοπροσωπία να έχουμε μεσοπροσωπία. Ακόμη πιο δύσκολη είναι η μεταβολή των ψυχικών γνωρισμάτων. Δηλαδή, η σωματοδομή και τα ψυχικά γνωρίσματα στην πραγματικότητα εμπεριέχουν μια ολόκληρη σειρά από φυλετικά γνωρίσματα, που έχουν να κάνουν με τον μεταβολισμό και τις εγκεφαλικές λειτουργίες, τα οποία δεν μπορούν να αλλάξουν εύκολα. Συνεπώς, σωματοδομή και ψυχικά γνωρίσματα βοηθούν σημαντικά στην εύρεση συγγενειών μεταξύ των φυλετικών τύπων.