Ο Δαρβίνος και ο μονογενισμός

Ένα ζήτημα που απασχόλησε πολλούς επιστήμονες κατά το παρελθόν είναι αυτό μεταξύ μονογενισμού και πολυγενισμού. Ο μονογενισμός υποστηρίζει την καταγωγή του ανθρώπινων φυλών από ένα κοινό προγονικό είδος, ενώ ο πολυγενισμός υποστηρίζει ότι οι μεγάλοι φυλετικοί κλάδοι της ανθρωπότητας έλκουν την καταγωγή τους από διαφορετικά προγονικά είδη. Θα εξετάσουμε το ζήτημα διεξοδικά.

Την καταγωγή των ειδών περιέγραψε ο Βρετανός φυσιοδίφης Κάρολος Δαρβίνος. Διατύπωσε την εξελικτική θεωρία, σύμφωνα με την οποία τα έμβια όντα εξελίσσονται βάσει της φυσικής και σεξουαλικής επιλογής. Οι μηχανισμοί της δημιουργίας νέων φαινοτυπικών συνδυασμών είναι η απόκτηση κληρονομικών γνωρισμάτων από τους δύο γονείς, καθώς και η φυσική μεταβλητότητα. Οι νέοι συνδυασμοί τίθενται στην δοκιμασία της φυσικής και σεξουαλικής επιλογής και αυτοί που επιβιώνουν κληροδοτούν τα γνωρίσματά τους στην επόμενη γενιά. Όταν λόγω απομόνωσης, για γεωγραφικούς ή άλλους λόγους, σταματούν να αναπαράγονται μεταξύ τους πληθυσμοί που ανήκουν στο ίδιο είδος, τότε αρχίζουν σταδιακά να διαφοροποιούνται. Αρχικά δημιουργούνται φυλές εντός του είδους, που παραμένουν γόνιμες μεταξύ τους. Αν η διαφοροποίηση συνεχιστεί περαιτέρω, γίνεται τέτοια που οι δύο κλάδοι δεν μπορούν να μιχθούν πλέον μεταξύ τους και να γεννήσουν γόνιμο απόγονο. Τότε το χάσμα γίνεται μόνιμο και έχουμε την δημιουργία νέου είδους. Η διαφορά μεταξύ φυλής και είδους είναι ότι οι φυλές του ίδιου είδους είναι γόνιμες μεταξύ τους, ενώ δύο διαφορετικά είδη όχι.

Η παραπάνω διαδικασία ισχύει και για τον άνθρωπο. Πράγμα που σημαίνει ότι από ένα προγονικό μας είδος, προέκυψε σταδιακή διαφοροποίηση, ώσπου δημιουργήθηκε ένα νέο είδος, που δεν μπορούσε να μιχθεί πλέον με το προγονικό. Η διαφοροποίηση αυτή...
συνέβη σε ένα σημείο του πλανήτη και όχι σε περισσότερα. Ο άνθρωπος από εκεί επεκτάθηκε σε όλη την έκταση της γης. Και γιατί να μην έγινε διαφοροποίηση σε πολλά διαφορετικά σημεία του πλανήτη; Η απίστευτη πολυπλοκότητα του ανθρώπινου αναπαραγωγικού συστήματος και του γονιδιώματος καθιστά αδύνατο το να έχουμε δύο ξεχωριστές διαφοροποιήσεις που θα δώσουν άτομα του ίδιου είδους. Στην φύση, ότι διαχωρίζεται δεν ξαναενώνεται ποτέ. Δεν υπάρχει γυρισμός. Αν υπήρχε διαφοροποίηση από τους πιθήκους σε διαφορετικά σημεία, θα είχαμε αναγκαστικά και διαφορετικά είδη. Σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν αδύνατο να μιχθούν τα νέα, ας πούμε ανθρώπινα, είδη μεταξύ τους. Όμως γνωρίζουμε ότι οι φυλές του ανθρώπου είναι όλες γόνιμες μεταξύ τους και ανήκουν σε κοινό είδος. Το ίδιο ισχύει και για το ενδεχόμενο οι ανθρώπινες φυλές να προέκυψαν από διαφορετικά είδη πρωτευόντων. Τότε πάλι λόγω βιολογικής πολυπλοκότητας θα ήταν αδύνατο αυτές οι διαφοροποιήσεις να δώσουν γόνιμα μεταξύ τους άτομα. Όσες ενδιάμεσα ανθρώπινα είδη και να θεωρήσουμε τα παραπάνω συμπεράσματα παραμένουν ως έχουν.

Το σημαντικότερο που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι όταν δημιουργούνται νέα είδη, αυτά είναι τελείως διαφορετικά και είναι αδύνατο να είναι γόνιμα μεταξύ τους. Με την εξελικτική θεωρία αποδεικνύεται ότι εφόσον οι φυλές του ανθρώπου ανήκουν στο ίδιο είδος, είναι αδύνατο να προέκυψαν από αυτόνομα είδη και να "έτυχε" να δίνουν γόνιμους απογόνους μεταξύ τους και αυτό λόγω της εγγενούς πολυπλοκότητας των έμβιων όντων. Πράγμα που σημαίνει ότι ο άνθρωπος ως είδος προέκυψε σε ένα σημείο του πλανήτη και ως εκτούτου, ορθός είναι ο μονογενισμός.

Η εξελικτική θεωρία αποδεικνύει ότι όχι μόνο η ανθρωπότητα έχει κοινή καταγωγή, αλλά και όλα τα έμβια όντα του πλανήτη έχουν απώτερη κοινή καταγωγή. Όλη η ζωή στον πλανήτη αποτελεί μια αδιάσπαστη αλυσίδα γενεών, που λόγω αναπαραγωγικών φραγμών και φυσικής μεταβλητότητας δημιουργούνται νέα είδη, δίνοντας έτσι την βιολογική ποικιλότητα του πλανήτη. Η θεώρηση του Δαρβίνου επαληθεύτηκε και αργότερα με την ανακάλυψη του DNA που βρέθηκε σε όλα τα έμβια όντα του πλανήτη. Η πολυπλοκότητα της δομής και των μηχανισμών του DNA έδειξε ότι είναι αδιανόητο να δημιουργηθούν ανεξάρτητα στον πλανήτη δύο είδη που να να είναι γόνιμα μεταξύ τους.

Το ζήτημα μονογενισμού-πολυγενισμού πυροδότησε έντονες συζητήσεις κυρίως για πολιτικούς-ιδεολογικούς λόγους. Η θεωρία του πολυγενισμού, υποστηρίζοντας ότι οι βασικές φυλές του ανθρώπου έλκουν καταγωγή από διαφορετικά είδη, θεωρείται πιο "ρατσιστική", εφόσον οι φυλές αυτές θεωρούνται εξαρχής τελείως διαφορετικές. Ως εκ τούτου υιοθετήθηκε από διάφορους υπό αυτό το πρίσμα, ακόμα και ανθρωπολόγους, άσχετα αν ο Δαρβίνος είχε αποδείξει τελεσίδικα τον μονογενισμό. Ωστόσο, την έννοια του μονογενισμού εκμεταλλεύονται οι σιωνιστές με προπαγανδιστικό τρόπο, άσχετα από τον τομέα της επιστήμης, διαδίδοντας ότι "όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο", "όλοι είμαστε αδέρφια", "όλοι είμαστε ένα" για να προωθήσουν τον πολυφυλετισμό και την παγκοσμιοποίηση σε αδαείς και αμόρφωτους. Δεν χρειάζεται κανείς να κάνει το λάθος να υποστηρίζει τον αντιεπιστημονικό πολυγενισμό για να τους αντικρούσει. Οι διαφορές μεταξύ ανθρωπίνων φυλών είναι τόσο μεγάλες, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρούνται όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, ακόμη και αν ανήκουν στο ίδιο είδος.

Το ζήτημα από επιστημονικής σκοπιάς, ξεκίνησε και τελείωσε στο έργο του Δαρβίνου, υπέρ του μονογενισμού. Το θέμα ανακινούν μόνον όσοι αγνοούν ή αδυνατούν να κατανοήσουν την θεωρία της εξέλιξης. Η εξελικτική θεωρία έδωσε την τελική απάντηση και ο Δαρβίνος θεωρησε και σωστά, το θέμα λήξαν, στην περίφημη φράση του:

"when the principle of evolution is generally accepted, as it surely will be before long, the dispute between the monogenists and polygenists will die a silent and unobserved death."

The Descent of Man, p.235