Οι μελέτες του Eugen Fischer στους μιγάδες του Rehoboth

O Eugen Fischer (1874-1967) ήταν Γερμανός ιατρός και ανθρωπολόγος. Ασχολήθηκε εντατικά με την ανθρωπολογία και την ανθρώπινη κληρονομικότητα, καταφέρνοντας να διακριθεί για τις μελέτες του. Το 1927 έγινε διευθυντής του περίφημου Ινστιτούτου Ανθρωπολογίας, Ανθρώπινης Κληρονομικότητας και Ευγονικής Kaiser Wilhelm.

Μία από τις πρώτες και σημαντικότερες έρευνές του ήταν αυτή που πραγματοποίησε το 1908 στο Rehoboth της Ναμίμπια στην Αφρική. Εκεί εξέτασε τους μιγάδες που γεννήθηκαν από Γερμανούς-Ολλανδούς άνδρες αποίκους και γυναίκες από τους γηγενείς Οτεντότους. Η πλήρης μελέτη του εκδόθηκε το 1913 υπό τον τίτλο "Die Rehobother Bastards und das Bastardierungsproblem beim Menschen", δημοσιευμένο συνοπτικά και στα Γαλλικά ως "Le peuple des "Bastards" de Rehoboth", όπου μελετά τα "μπάσταρδα του Rehoboth" και γενικά ζητήματα υβριδοποίησης στον άνθρωπο.

O Fischer ήθελε να εξετάσει τα φαινόμενα υβριδοποίησης και το κατά πόσο ισχύουν οι νόμοι του Μέντελ στον άνθρωπο. Χρειάζονταν έναν πληθυσμό που αποτελούνταν από την μίξη δύο καθαρών φυλών. Αρχικά σκέφτηκε να επισκεφτεί τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά τελικά διαπίστωσε ότι η περίπτωση των μιγάδων της Ναμίμπια ήταν ακριβώς αυτό που αναζητούσε. Μετέβη στο Rehoboth και...
μελέτησε για δυο μήνες τους μιγάδες της περιοχής, που ζούσαν εκεί εκατοντάδες χρόνια, από τότε που στα μέσα του 17ου αιώνα εγκαταστάθηκαν στην περιοχή 37 Μπόερς, Ολλανδοί και Γερμανοί κυρίως. Έλαβε εκατοντάδες φωτογραφίες και μετρήσεις.

Το σημαντικότερο αποτέλεσμα της μελέτης ήταν η απόδειξη ότι ο νόμος του Μέντελ ισχύει και στον άνθρωπο, καθώς οι Ευρωπαίοι, πληθυσμός Α και οι Οτεντότοι, πληθυσμός Β, δίνουν αποτέλεσμα μίξης Α + 2ΑΒ + Β. Δηλαδή οι αρχικοί τύποι συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά εμφανίζονται μικτοί φαινότυποι στον μισό πληθυσμό. Περίπου 25% του πληθυσμού είναι κυρίως Ευρωπαίοι, περίπου 50% ενδιάμεσοι και περίπου 25% πιο κοντά στους γηγενείς. Η αποκλειστικά επιστημονική αυτή δουλειά έλαβε αποθεωτικές κριτικές από τους ανθρωπολόγους της εποχής και έκανε τον Fischer διάσημο. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε μια εμπεριστατωμένη μελέτη για την υβριδοποίηση στον άνθρωπο. Αποδείχτηκε ότι δεν σχηματίζεται μια νέα σταθερή φυλή με ενδιάμεσα γνωρίσματα, όχι λόγω γονιμότητας, αλλά λόγω των νόμων του Μέντελ με τα επικρατή και υπολοιπόμενα χαρακτηριστικά που ξαναεμφανίζονται. Εν γένει εμφανίστηκαν στατιστικώς ενδιάμεσα χαρακτηριστικά, με το 50% των γυναικών να εμφανίζει στεατοπυγία, τα μαλλιά σε κάθε μορφή από ίσια έως έντονα κατσαρα, πολλά παιδιά είναι ξανθά αλλά σύντομα τα μαλλιά σκουραίνουν, κτλ.

Η μίξη δεν εμπόδισε την γονιμότητα, η οποία ήταν πολύ μεγάλη, με 7,4 παιδιά ανά οικογένεια. Ένα ακόμα αποτέλεσμα της μελέτης ήταν ότι οι μιγάδες ήταν πλήρως γόνιμοι μεταξύ τους, παρά το γεγονός ότι οι δυο φυλές ήταν πολύ διαφορετικές, καθώς επίσης δυνατοί και υγιέστατοι. Το αποτέλεσμα αυτό ήρθε σε αντίθεση με τις πρωτύτερες υποθέσεις πολλών ανθρωπολόγων ότι η μίξη δύο τόσο διαφορετικών πληθυσμών θα οδηγήσει σε στειρότητα των ενδιάμεσων τύπων μεταξύ τους. Αυτό ήταν ένα πλήγμα για κάποιους φυλετιστές που εναντιώνονταν στην φυλετική μίξη ως αφύσικη και υπεύθυνη για στειρότητα. Το συγκεκριμένο ζήτημα ωστόσο δεν έχει ακόμα διευθετηθεί και η υποψία στειρότητας μεταξύ αλλόφυλων συνεχίζει να υπάρχει.

Ο Fischer μελέτησε επίσης και την ψυχολογία των μιγάδων. Διαπίστωσε ότι η μίξη των Ευρωπαίων με τους Οτεντότους μείωσε τις φυλετικές πνευματικές και πολιτιστικές ικανότητές των πρώτων και αύξησε αυτή των δεύτερων. Υπάρχουν κάποιες ικανότητες στη μάθηση, σχετικά καλοί τρόποι, αλλά και έλλειψη προνοητικότητας, ραθυμία και ελάχιστη πολιτιστική δραστηριότητα. Βλέπει χαμηλό εν γένει πνευματικό επίπεδο, αν και δεν αποκλείει και κοινωνικά αίτια. Πλην αυτών ο Fischer διατύπωσε το γενικό συμπέρασμα ότι είναι δυνατό να βελτιωθεί η φυλή μέσω της επιλεκτικής αναπαραγωγής, εφόσον μελετηθούν περισσότερο οι νόμοι της κληρονομικότητας.

Ο Fischer ζήτησε να σταματήσει η φυλετική μίξη και να απαγορευτεί ο γάμος μεταξύ αλλόφυλων στην αποικία. Οι εκκλήσεις του εισακούστηκαν και οι μικτοί γάμοι απαγορεύτηκαν στις Γερμανικές αποικίες το 1912. Οι απόψεις του περί ανάγκης φυλετικής καθαρότητας επέδρασαν καταλυτικά και στον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος τις είχε διαβάσει και τις εφάρμοσε αργότερα, όταν ανήλθε στην εξουσία. Τα γεγονότα αυτά υποδηλώνουν το μέγεθος της επιρροής που είχαν οι μελέτες του στην πολιτική εξουσία. Να υπενθυμίσουμε ότι τις μελέτες αυτές τις έκανε επί Αυτοκράτορα Wilhelm II, έγινε διευθυντής σε Ανθρωπολογικό Ινστιτούτο επί σιωνιστικής Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και έπειτα πρύτανης επί Τρίτου Ράιχ. Γεγονός που σημαίνει ότι οι φυλετικές μελέτες τότε ήταν θεμιτές ασχέτως καθεστώτος. Τα πράγματα άλλαξαν όταν οι σιωνιστές θεώρησαν ότι οι φυλετικές μελέτες ενοχλούν τα σχέδιά τους. Ο αναμφισβήτητα διακεκριμένος ανθρωπολόγος Eugen Fischer όταν ανήλθε ο Χίτλερ στην εξουσία, όντας ήδη διευθυντής του Ανθρωπολογικού Ινστιτούτου, συντάχθηκε με τους Εθνικοσοσιαλιστές, υποστήριξε την φυλετική τους πολιτική, εξέδωσε φυλλάδια ενάντια στην φυλετική μίξη και δίδαξε στους γιατρούς των SS.

Μερικές δημοσιεύσεις για το έργο του Fischer, σε δύο Γαλλικά ανθρωπολογικά περιοδικά της εποχής [1], [2] και σε ένα Ιταλικό [1]. Αργότερα ο Fischer επανήλθε με νέα μελέτη, στην οποία δίνονται επιπλέον φωτογραφίες μιγάδων.

Εν συντομία, τα αποτελέσματα της έρευνας του Fischer στους μιγάδες του Rehoboth ήταν τα εξής:
- Ο νόμος του Μέντελ ισχύει και στον άνθρωπο και δεν δημιουργείται σταθερή νέα φυλή από τη μίξη. Δυο πληθυσμοί Α, Β δίνουν αποτέλεσμα μίξης Α+2ΑΒ+Β. Τα επιμέρους γνωρίσματα εν γένει διαχέονται με πολλούς συνδυασμούς.
- Δεν επικρατεί κανένας από τους δύο τύπους, βιολογικά έχουν το ίδιο αποτύπωμα.
- Οι μιγάδες είναι πλήρως γόνιμοι και μεταξύ τους, χωρίς φαινόμενα στειρότητας.
- Το συμπέρασμα του ίδιου του Fischer:
"Κάθε σταγόνα αίμα χρωματιστής φυλής που μπαίνει στο σώμα του λαού μας, μας χειροτερεύει ανεπανόρθωτα".