Ευγονική, κληρονομικότητα και ιατρική πρόοδος

Ο Karl Pearson έκανε μια διάλεξη σε σύλλογο ιατρών σχετικά με τη στενή σχέση ευγονικής και ιατρικής. Επιδιώκει να κινητοποιήσει τους ιατρούς να ασχοληθούν με την μελέτη των βαθύτερων αιτίων που υποθάλπτουν την συνολική υγεία του πληθυσμού και τον ρόλο των κληρονομικών ασθενειών σε αυτό. Η διάλεξη αυτή εκδόθηκε και υπό μορφή φυλλαδίου, με τίτλο "Darwinism, medical progress and eugenics" και κυκλοφόρησε ευρύτατα στους ιατρικούς κύκλους της Βρετανίας.

O Pearson αναφέρει αρχικά ότι η ευγονική μεταξύ άλλων μελετά τους παράγοντες που βελτιώνουν ή χειροτερεύουν τις φυλετική υπόσταση των μελλοντικών γενεών, είτε σωματικά, είτε ψυχικά. Συνεπώς η ευγονική έχει μεγάλη ανάγκη για συνεργασία με την ιατρική επιστήμη, καθώς πολλοί κληρονομικοί παθολογικοί και εκφυλιστικοί παράγοντες επιδρούν αρνητικά στη φυλή. Ο Pearson δηλώνει ότι επιθυμεί να απαγορεύεται να...
γίνονται γονείς άτομα με κληρονομικές παθήσεις. Αλλά ο ρόλος του ευγονιστή είναι πολύ ευρύτερος. Κατακρίνει τους ιατρούς ότι δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα απλώς στο να επεκτείνουν τη ζωή ατόμων, παραμελώντας την μελέτη των βαθύτερων παραγόντων, ώστε να βελτιωθεί μακροπρόθεσμα μέσω της ευγονικής η συνολική υγεία του πληθυσμού. Μάλιστα διαπιστώνει ότι στον άνθρωπο η μελέτη είναι πολύ πιο από ότι στα ζώα που χρησιμοποιούνται κλασικά για ιατρκές μελέτες στα εργαστήρια. Και αυτό γιατί για τους ανθρώπους έχουμε πλήρη στοιχεία, ολόκληρο σύστημα μελέτης της υγείας τους και καταλαβαίνουμε καλύτερα κάθε πτυχή της συμπεριφοράς τους.

Η βάση της ευγονικής είναι το έργο του Δαρβίνου. Ο αγώνας για επιβίωση και αναπαραγωγή, οδηγεί τους πιο προσαρμοσμένους να κάνουν περισσότερους απογόνους και μέσω της κληρονομικότητας να επικρατούν τα χαρακτηριστικά τους. Συνεπώς ο τρόπος βελτίωσης της ανθρωπότητας είναι πλέον γνωστός. O Pearson έπειτα αναλύει οικογενειακά δέντρα όπου εμφανίζεται η επίδραση κληρονομικών ασθενειών, για να ευαισθητοποιήσει τους ιατρούς που τον παρακολουθούν. Μία γυναίκα μόνο με σοβαρή δυσπλασία, είναι υπεύθυνη για 25 απογόνους με την ίδια δυσπλασία σε τρεις γενιές, σύμφωνα με το σχήμα.

Σε άλλο παραδείγματα σοβαρών κληρονομικών ασθενειών, ένας άνδρας ήταν υπεύθυνος για 14 απογόνους με το ίδιο πρόβλημα, ενώ σε άλλη περίπτωση μια γυναίκα ήταν υπεύθυνη για 39 απογόνους με το πρόβλημά της. Σε άλλο δείγμα κωφάλαλων, προκύπτει το εξής γράφημα.

O Pearson διαπιστώνει ότι αυτές οι βλιβερές καταστάσεις κληρονομικών ασθενειών διαδίδονται όλο και περισσότερο, λόγω της καταστολής της φυσικής επιλογής. Η πρόοδος της ιατρικής έχει επιτρέψει σχεδόν σε οποιονδήποτε αδύναμο και παραμορφωμένο να επιβιώσει, ενώ σε συνδυασμό με την κοινωνική πρόνοια τα άτομα αυτά μπορούν να αναπαραχτούν άφοβα. Δυστυχώς αυτή η τακτική εκφυλίζει τον πληθυσμό. Ένα υγιές γενετικό υλικό είναι χίλιες φορές καλύτερο από την εκ των υστέρων υποβοήθηση ασθενικών και παραμορφωμένων ανθρώπων.

Ο Pearson καταλήγει ότι η ιατρική πρόοδος ναι μεν οφείλει να βελτιώνει την υγεία των αδύναμων, αλλά δεν μπορεί να έχει οποιοσδήποτε το δικαίωμα να αναπαράγεται, καθώς αν έχει κληρονομικές ασθένειες αυτό βαίνει εις βάρους της υγείας του συνόλου της φυλής. Και για την βελτίωση της φυλής, απαιτείται αυστηρή επιλογή του ποιος θα γίνει γονέας, ώστε οι καλύτεροι να γεννούν περισσότερο από τους υπολοίπους. Αυτά τα αυτονόητα για κάθε μορφωμένο άνθρωπο πράγματα που αναλύει ο Pearson, σήμερα λοιδορούνται από κάθε λογής άσχετους και προπαγανδιστές. Και όμως υποστηρίζει την αλήθεια.