Δύο κοινωνίες μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικές, με διαφορετική κοινωνική και πολιτική οργάνωση, αλλά να είναι φυλετικά όμοιες. Η Σπάρτη και το Άργος, ήταν δυο αρχαίες Ελληνικές πόλεις αρκετά διαφορετικές, ενώ φυλετικά αποτελούνταν από το ίδιο υπόστρωμα. Αυτό που ξεχώριζε την Σπάρτη...
ήταν η ιδεολογία που επικράτησε. Αντίστοιχα, η Πρωσία και η νότια Σουηδία είχαν παρόμοια φυλετική σύνθεση, όμως τελείως διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές νοοτροπίες επικράτησαν, μέσω της δράσης συγκεκριμένων ηγετών. Βέβαια και στις δυο προαναφερθείσες περιπτώσεις, υπήρχαν ομοιότητες πολιτισμικές, όμως και οι διαφορές ήταν εμφανείς.
Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Η φυλετική ανθρωπολογία μελετά τα γενικά ψυχικά γνωρίσματα των φυλών και της είναι αδύνατο να βγάλει συμπεράσματα για ιδεολογίες. Ένας άνθρωπος ενός φυλετικού τύπου, μπορεί να ενστερνιστεί τις πλέον αντίθετες ιδεολογίες, με κατάλληλη καθοδήγηση. Δεν υπάρχει αντιστοίχιση ένα προς ένα, φυλής και ιδεολογίας. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι υπάρχουν κάποια ψυχικά και σωματικά γνωρίσματα φυλών που ταιριάζουν με κάποιες ιδεολογίες, π.χ. ανδρεία για το ηρωικό πρότυπο, κλπ.
Συνεπώς, η ιδεολογία έχει πολύ μεγάλη σημασία για μια κοινωνία. Διαποτίζει κάθε έκφραση της ζωής και επηρεάζει τον πολιτισμό. Μια κοινωνία δεν αρκεί να είναι φυλετικά άριστη για να μεγαλουργήσει, χρειάζεται και η κατάλληλη κοσμοθεώρηση. Γι' αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να επικρατήσει η κατάλληλη ιδεολογία για να γίνει πλήρης αξιοποίηση του φυλετικού δυναμικού της χώρας. Ο φυλετικός τύπος του ηγέτη που θα επιβάλλει την ιδεολογία δεν έχει σημασία, όπως δεν έχει σημασία το εφήμερο της ύπαρξης του ατόμου. Από κει και πέρα όμως, επαφίεται στο καθεστώς να αξιοποιήσει τα αξιότερα στοιχεία της κοινωνίας για να λάμψει ο πολιτισμός. Και όσο μεγαλύτερη είναι η δεξαμενή των φυλετικά άριστων, τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα.
Πολλοί πολιτισμοί του παρελθόντος προέκυψαν από το γεγονός ότι η κατάλληλη ιδεολογία έθετε αυστηρά κριτήρια για να ανέλθει κάποιος είτε στα πολιτικά και κοινωνικά αξιώματα, είτε για να ανέλθει στις τέχνες και στις επιστήμες. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και αν τα άριστα φυλετικά στοιχεία ήταν λίγα, δημιουργούνταν μια "τεχνητή" εικόνα μεγαλείου, η οποία όμως οφείλονταν στους ελάχιστους προσεκτικά διαλεγμένους αρίστους. Όταν αυτή η αριστοκρατία εξαφανίστηκε λόγω ανατροπής του καθεστώτος ή λόγω χαλάρωσης των κριτηρίων ανάδειξης, επήλθε η παρακμή και φάνηκε η πραγματική φυλετική σύνθεση του πληθυσμού. Μπορούμε να σκεφτούμε τις σύγχρονες παρακμιακές κοινωνίες, στις οποίες αναδεικνύονται μετριότητες που υπηρετούν το καθεστώς, ενώ από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που αδυνατούν να αναδειχθούν, παρότι έχουν ικανότητες.
Συμπέρασμα όλων των ανωτέρω, είναι ότι η κατάλληλη αριστοκρατική ιδεολογία επιλέγοντας τους καλύτερους με αυστηρά κριτήρια μπορεί να οδηγήσει σε πολιτιστικά θαύματα. Ωστόσο η φυλετική σύνθεση έχει μεγάλη σημασία, καθώς από τον λαό αντλούνται οι υποψήφιοι άριστοι. Όταν οι φυλετικά άριστοι είναι ελάχιστοι, τότε οι πιθανότητες να αναδειχθούν σημαντικές φυσιογνωμίες μικραίνουν. Διαμέσου της φυλής ξεπηδούν οι λίγοι που ηγούνται πολιτικά, στρατιωτικά, πολιτισμικά, επιστημονικά του έθνους, ενώ οι πολλοί το μόνο που διαμορφώνουν είναι τα γενικότερα ήθη της κοινωνίας. Γι'αυτό το λόγο σκοπός ενός καθεστώτος πρέπει να είναι η φυλετική βελτίωση του πληθυσμού, ώστε να αντλούνται περισσότεροι άριστοι, καθώς επίσης και η επιβολή αυστηρής διαδικασίας επιλογής των αρίστων.
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΣΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή