Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Η επέκταση των φυλετικών τύπων

Τα έμβια όντα βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση μεταβολής στη βιόσφαιρα. Το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να ξεφύγει από το ίδιο πλαίσιο. Αυτή η διαδικασία μεταβολής να είναι αργή σε σχέση με τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, ωστόσο μπορούμε να ανιχνεύσουμε ισχυρές ενδείξεις σχετικά με την κατεύθυνση που αυτή λαμβάνει. Άνθρωποι, οικογένειες, γένη χάνονται, όμως πάντοτε βρίσκεται κάποιος να τους αντικαταστήσει. Η σύγχρονη κατανομή των φυλετικών τύπων στον πλανήτη, όπως την μελέτησαν οι σύγχρονοι επιστήμονες, αποτελεί απλώς ένα στιγμιότυπο μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης βιολογικής πραγματικότητας. Αλλαγές στην κατανομή των φυλών του πλανήτη γίνονταν και θα συνεχίσουν να γίνονται, όπως το βλέπουμε καθαρά και σήμερα. Προς ποια κατεύθυνση όμως συμβαίνει η αλλαγή και γιατί; Θα ερευνήσουμε τους λόγους που κάνουν κάποιους φυλετικούς τύπους να επεκτείνονται έναντι άλλων.

Ο Δαρβίνος μας εξήγησε τον μηχανισμό της εξέλιξης, ο οποίος αποτελεί το θεωρητικό εργαλείο για να εξηγήσουμε την επικράτηση ενός έμβιου όντος έναντι ενός άλλου:...
σημασία έχει η πληθυσμιακή επικράτηση. Συνεπώς, ελάχιστη σημασία έχει η πολιτική επικράτηση ενός λαού έναντι ενός άλλου, αν δεν συνεπάγεται και βιολογική επικράτηση. Αυτός που κάνει τους περισσότερους απογόνους, είναι και αυτός που τελικά θα επικρατήσει. Επίσης, ο εποικισμός, εκούσιος ή ακούσιος, βοηθά στην επέκταση ενός φυλετικού τύπου, καθώς θα βρίσκεται σε μεγαλύτερη έκταση στον πλανήτη για να μπορέσει να αναπαραχθεί σε μεγαλύτερους αριθμούς.

Στην Ευρώπη, πολλές ανθρωπολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι Αλπικοί-Βαλτικοί επεκτείνονται διαρκώς εις βάρος των άλλων τύπων. Η εξήγηση ότι αποτελούν νεότερο εξελικτικό κλάδο της ανθρωπότητας δεν εξηγεί τον βαθύτερο λόγο που επικρατούν. Βάσει ψυχικών γνωρισμάτων, θα περίμενε κανείς να είναι αυτοί που θα έχουν τις λιγότερες ευκαιρίες για επιρροή ή επιβολή. Ούτε το περιβάλλον έχει να κάνει με αυτό, γιατί οι ενδομορφικοί βραχυκέφαλοι ερχόμενοι από την Ασία πολύ αργότερα ήταν θεωρητικά προσαρμοσμένοι για άλλες περιβαλλοντικές συνθήκες. Ο βαθύτερος λόγος βρίσκεται αλλού: σημασία για την επέκταση ενός φυλετικού τύπου είναι η κοινωνική συμπεριφορά του, η οποία οφείλεται προωτίστως από τα ψυχικά του γνωρίσματα και δευτερευόντως επηρεάζεται από το κοινωνικό περιβάλλον.

Οι Αλπικοί-Βαλτικοί πιθανότατα επεκτείνονται επειδή είναι πιο προσαρμοστικοί, εύκολα υποτάσσονται και έχουν συμπεριφορά συνετή, ήσυχη και συγκαταβατική. Μάλιστα, ειδικά στις γυναίκες, τα γνωρίσματα αυτά αποτελούν ακριβώς ότι θα επιθυμούσε ένας άνδρας. Αντίστοιχη επέκταση έχουν και οι μογγόλοι στην Ασία, λόγω κοινωνικής προσαρμοστικότητας. Αντιθέτως, ορισμένοι λαοί που υπήρξαν αντιδραστικοί, εξοντώθηκαν όταν αντιμετώπισαν κάποιον ισχυρότερο αντίπαλο. Αυτό έγινε με τους Αβορίγινες και τους ιθαγενείς της βόρειας Αμερικής, ενώ εικάζεται ότι συνέβη πολλάκις προϊστορικά. Συνεπώς, η προσαρμοστικότητα, ακόμη και υπό αντίξοες συνθήκες ή υποτέλεια, φαίνεται να αποτελεί προτέρημα για την φυλετική επέκταση.

Άλλου είδους επέκταση έχουμε δει ιστορικά με τον θεσμό της δουλείας. Η Αμερικανική ήπειρος αρχικά δεν είχε νέγρους. Σήμερα όμως έχει σημαντικό πληθυσμό νέγρων, οι οποίοι είσήχθησαν ως δούλοι και έμειναν εκεί για πάντα, με τις όποιες κοινωνικές προεκτάσεις έχει η παραμονή τους εκεί. Εικάζεται ότι η δουλεία βοήθησε και την επέκταση των Αλπικών-Βαλτικών στην Ευρώπη, ενώ ακόμη και η λέξη σκλάβος ετυμολογικά συνδέεται με τη λέξη σλάβος. Στη Γουιάνα της Λατινικής Αμερικής, οι λευκοί μετέφεραν εργάτες από την Ινδία και σήμερα έχουν φτάσει να αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα της χώρας. Παράλληλα, η σύγχρονη διεθνώς οργανωμένη μετανάστευση Αφρο-Ασιατών στην Ευρώπη, οδηγεί σε επέκτασή τους και συρρίκνωση των λευκών. Σε αυτές τις περιπτώσεις αυτό που θέλουμε να καταδείξουμε είναι ότι δεν ήταν το κλίμα, η γεωγραφία, κτλ που οδήγησαν στην επέκταση ενός φυλετικού τύπου, αλλά συγκεκριμένες συμπεριφορές άλλων ανθρώπων, κατευθυνόμενες από οικονομικούς, κοινωνικούς ή πολιτικούς λόγους.

Ένας άλλος τρόπος είναι η κατάκτηση, αλλά έχει εμφανές αποτέλεσμα σε μακροπρόθεσμο επίπεδο μόνον εφόσον ακολουθήθηκε από παραμερισμό των ντόπιων και εποικισμό από τους κατακτητές. Πολλές φορές έχουμε δει τις κατακτήσεις λαών να συνοδεύονται από επέκταση συγκεκριμένων φυλετικών τύπων, όμως χωρίς κάποια εποικιστική πολιτική, μετά από αιώνες βλέπουμε μόνο σποραδικά τους φαινοτύπους της κατακτητικής τάξης. Αν κοιτάξουμε βαθύτερα, σε πλαίσιο χιλιάδων ετών, θα διαπιστώσουμε ότι η κατάκτηση, στην τυπική περίπτωση, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος επέκτασης ενός φυλετικού τύπου. Δυστυχώς δεν είναι η ανδρεία, το θάρρος και η ενεργητικότητα που βοηθούν στην επέκταση, αλλά η προσαρμοστικότητα, η υποτέλεια και η συμμόρφωση, κάτι που είχε προκαλέσει απογοήτευση στον Νίτσε όταν το είχε διαπιστώσει στο τελευταίο του έργο. Μπορεί οι επιβλητικές, δραστήριες και έντονες φυσιογνωμίες να δίνουν μεγάλες ιστορικές μορφές, όμως φαίνεται ότι τα προτερήματα αυτά δεν βοηθούν μακροπρόθεσμα σε βιολογική επικράτηση. Όμως δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχουν νομοτέλειες. Αν θέλουμε την επικράτηση φυλετικών τύπων με θάρρος, ενεργητικότητα και πνευματικές ικανότητες, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τις παραπάνω παρατηρήσεις, ώστε μια φυλετική πολιτική να έχει μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα.

13 σχόλια:

  1. Τελικά η δουλεία,ένας θεσμός αιώνων που εφαρμόστηκε από όλα σχεδόν τα μεγάλα έθνη,ήταν δούρρειος ίππος για τους Λευκούς;Πρέπει δηλαδή τον θεσμό αυτό να τον απορρίψουμε (όχι φυσικά για "ηθικούς" λόγους),αλλά επειδή αντί να εξηπηρετήσει το εκάστοτε Έθνος ή ευρύτερα,τη Φυλή,αλλοιώνει την βιολογική σύνθεση του λαού;Ή μήπως φταίει απλά το ότι δεν υπήρξε οργάνωση σχετικά με το πώς πρέπει να διαχειρίζονται οι δούλοι,ούτως ώστε να μην αλλοιώσουν τη βιολογική σύνθεση του Έθνους;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στα αρχικά της στάδια, η φυλετική μίξη συνέβη σε δουλοκτητικές κοινωνίες και μάλιστα στη πιο σύγχρονή τους μορφή. Και δεν ήταν οι δούλοι ούτε και οι κανονικοί εργάτες που την επεδίωκαν, αλλά οι αφέντες. Οι οποίοι πέραν του ηθικού ζητήματος (δηλ αποκτήνωση), ήθελαν να έχουν έρεισμα μεταξύ εκείνων που δούλευαν για το συμφέρον τους, ώστε να διατηρούν την "εμπιστοσύνη" και την "πίστη" τους.
      Κάτι που μας φέρνει ένα βήμα πιο πέρα, αποδεικνύοντας πως η δουλεία, είναι πρώτιστα ένα ζήτημα βούλησης τόσο από την πλευρά του σκλάβου όσο και του δουλοκτήτη. Κι ουδεμία σχέση έχει με τις φυλετικές διαφορές και την κοινωνική διαμόρφωση σε αμιγώς φυλετικές βάσεις. Εξάλλου, οι σκλάβοι ουδέποτε ήταν κατ' αποκλειστικότητα αλλόφυλοι.

      Διαγραφή
    2. Σχετικά με την τελευταία πρόταση σου,πράγματι, έτσι είναι.Στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη,οι δούλοι ήταν ομόφυλοι με τους δουλοκτήτες.
      Περισσότερο όμως αναφέρομαι στην εισαγωγή νέγρων στην Αμερική και ιδιαίτερα στον αμερικανικό εμφύλιο (Οι Νότιοι που είχαν δούλους κτλ).
      Στην αρχαία Ευρώπη,είναι λογικό οι δούλοι να είναι της ίδιας φυλής με τους ιδιοκτήτες, αλλά έχω την εντύπωση ότι με την δημιουργία αποικιών σε Αφρική και Αμερική(Βόρεια και Λατινική),αυτό έπαψε να ισχύει.

      Διαγραφή
    3. Η δουλεια, η η οποιαδηποτε μορφης επιβολης σε εναν αλλογενη πληθυσμο, εχει βραχυπροθεσμα οφελη προς τον κατακτητη και βραχυπροθεσμη ζημια προς τον κατακτωμενο, ενω εχει μακροπροθεσμη ζημια προς τον κατακτητη και μακροπροθεσμα οφελη προς τον κατακτωμενο.

      Αρα για εναν Φυλετιστη(οπως ειμαι εγω), που νοει ΜΟΝΟΝ μακροπροθεσμα οφελη, συστηματα διακυβερνησεως οπως Κοσμοκρατοριες, Επεκτατικες Αυτοκρατοριες δηλαδη, Αποκιοκρατιες, και οποιαδηποτε αλλη εξωστρεφη μορφη, ειναι απορριπτεα.

      Προς τουτον και μονον λογο, οι αγνοι Φυλετιστες ειναι κυριως Εθνικιστες, διοτι ο Εθνικισμος ειναι η πλησιεστερη προς το ιδανικον, μορφη διακυβερνησεως, ουσα εσωστρεφη εν πυρηνι της, και προσφερουσα μακροπροθεσμα οφελη στον ομοιογενη λαο οπου εφαρμοζεται.

      Εξ ου εγεννηθη ο Εθνοφυλετισμος , ως Φιλοσοφικοπολιτικη εννοια.

      Διαγραφή
  2. Από που βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη οι δούλοι ήσαν ομόφυλοι; Και ποια εποχή; Σίγουρα ισχύει για την αρχαική Ελλάδα ή τους πρώτους αιώνες της ρεπουμπλικανικής Ρώμης. Όμως στην ελληνιστική εποχή και ακόμη περισσότερο στην εποχή τους αυτοκρατορικής Ρώμης οι δούλοι ήσαν από όλα τα μέρη της μεσογείου: Άραβες, νέγροι Νούβιοι, Φοίνικες, Γαλάτες κ.ο.κ Αυτό μαρτυρείται από τις πηγές της εποχής αλλά και τα έργα τέχνης που συχνά δείχνουν νέγρους σκλάβους. Και όλοι αυτοί εργάζονταν στα περίφημα λατιφούντα των μεγιστάνων της εποχής και στον βαθμό που γίνονταν απελεύθεροι, αποκτούσαν ιδιότητα Ρωμαίου πολίτη.
    Γενικά οι περισσότεροι βλέπουν την Αρχαιότητα - δηλαδή μια περίοδο που καλύπτει τουλάχιστον μια χιλιετία - στατικά και εξιδανικεύοντάς την. Οι τελευταίοι αιώνες της Αρχαιότητας ήταν μια εξίσου σιχαμένη εποχή με τη σημερινή που χαρακτηριζόταν από τα ίδια ακριβώς φαινόμενα: τεράστιες μετακινήσεις και εποικίσεις πληθυσμών, τρομερή υπογεννητικότητα (κυρίως Έλληνες και Ρωμαίοι), αποχαύνωση των μαζών (άρτος και θεάματα), ηδονισμό, παιδεραστία και κιναιδισμό, απόσυρση στον ατομισμό, πλήρη εξαχρείωση των θρησκευτικών συμβόλων και μια νοσηρή απάθεια τόσο απέναντι στους εισβάλλουσες θρησκευτικές και άκρα φανατικές αιρέσεις από την Ανατολή (χριστιανισμός) όσο και απέναντι στα πολεμικά γερμανικά φύλα από βορρά.
    Όσο ανήμποροι, και πνευματικά μιγάδες είναι οι άνθρωποι του σύγχρονου Δυτικού κόσμου (δηλ. εμείς οι σημερινοί), άλλο τόσο ξεφτίλες ήσαν και οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρώτα από όλα, έγραψα "ουδέποτε ήταν κατ' αποκλειστικότητα αλλόφυλοι", δηλ πως ο σκλάβος δεν είχε "φυλή" καθώς μπορεί να ανήκε σε οποιαδήποτε από αυτές. Περαιτέρω, τόσο κατά την παρακμή των Ελληνιστικών βασιλείων, όσο κι στην ύστερη Ρωμαϊκή το να γίνει κάποιος δούλος ήταν σε μεγάλο βαθμό και ζήτημα έκπτωσης από την κοινωνική θέση του "ελεύθερου". Μάλιστα, τόσο κατά την Ελληνιστική περίοδο, όπως και στην κλασσική αλλά και στο Βυζάντιο, σκλάβοι γίνονταν οι στρατιώτες των ηττημένων καθώς κι σε ορισμένες περιπτώσεις ο άμαχος πληθυσμός των πολιορκημένων πόλεων. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την πρακτική των Βυζαντινών ή των Ρωμαίων, αλλά και των εχθρών τους ή άλλων τέλος πάντων εθνοτήτων, καθώς αν εξανδραποδιζόταν κάποιος δύσκολα επανερχόταν στην πρότερη κοινωνική του θέση.

      Διαγραφή
    2. Οι δουλοι ηταν διαφορων φυλων/εθνων.Ιδιως στην αρχαια Ελλαδα κυριως ομοφυλοι.Στοιχειωδης ιστορικη ερευνα μπορει να το αποδειξει.Βεβαια αλλη αντιμετωπιση ειχαν απο τους ξενους.Εθνικιστης ειμαι αλλα η αληθεια ειναι πανω απο ολα.Η πλειοψηφια των δουλων ηταν Ελληνες, ειτε αιχμαλωτοι πολεμου, ειτε οικονομικα χρεωκοπημενοι.

      Διαγραφή
  3. μπορει να μου πει καποιος τον φαινοτυπο της κοπελας?
    https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10209222611500549&set=a.1438926451360.114147.1178981067&type=3&theater
    και κατι ακομα αυτη η συγκεκριμενη μυτη ανηκει σε καποιον φαινοτυπο ή και λιγο πιο μικρη αλλα ακριβως ετσι οπως φαινεται δεν ειναι ολο ισια.
    https://www.facebook.com/olga.tzk?fref=ts

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πρωτη ειναι ...τερμα Μεσογειακη, μην σε μπερδευει τυχον παλτυρρινια που εχει καθως στα υπολοιπα ειναι Μεσογειακη...

      Διαγραφή
    2. Η πρώτη γυναίκα είναι αλπική με μεσογειακή επιρροή και η δεύτερη μεσογειακή.
      Το σχήμα και το μέγεθος της μύτης, είναι χαρακτηριστικό του αλπικού φαινότυπου.

      Διαγραφή
    3. Ανωνυμε 11:47 δηλαδη δεν ειναι τερμα μεσογειακη οπως λεει ο anonymous?επισης αναφερομαι στη μυτη της δευτερης κοπελας και οχι της πρωτης.

      Διαγραφή
    4. Η πρώτη είναι κυρίως αλπική, και έπ' ουδενί "τέρμα μεσογειακή".
      Η δεύτερη ναι, είναι μεσογειακή. Η μύτη της είναι χαρακτηριστική των μεσογειακών, λεπτή, ευθεία, κανονικού μεγέθους και προεξέχουσα. Βέβαια, μπορούμε να δούμε μόνο φωτογραφία προφίλ, αλλά κι κατά πρόσωπο δεν νομίζω να δείχνει διαφορετική.

      Διαγραφή

Οι διαχειριστές του ιστολογίου δεν φέρουν καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών τους.