Ένας απόκρυφος πόλεμος

Πίσω από τα γεγονότα, υπάρχουν παράγοντες οι οποίοι δρουν χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από τους περισσότερους ανθρώπους. Ο Ιούλιος Έβολα επισήμαινε ότι τα ιστορικά γεγονότα δεν έχουν μόνο δύο διαστάσεις, τον χώρο και τον χρόνο. Έθετε μια τρίτη διάσταση, η οποία έχει να κάνει με τον μεταφυσικό παράγοντα που διαπνέει τα εμπλεκόμενα μέρη και ο οποίος επηρεάζει σημαντικά την συμπεριφορά τους στο ιστορικό γίγνεσθαι. Ωστόσο, υπάρχει και ένας ακόμη παράγοντας που δρα στο παρασκήνιο και διαφεύγει στους περισσότερους, παρότι επηρεάζει καταλυτικά τα γεγονότα. Θα μιλήσουμε για τον φυλετικό παράγοντα στον αγώνα για πολιτική επικράτηση.

Η συμμετοχή στον πολιτικό αγώνα απαιτεί, πλην της ιδεολογικής κατάρτισης, θάρρος, δυναμισμό, οργανωτικότητα, κοινωνικότητα, εξωστρέφεια και ενεργητικότητα. Όσες περισσότερες από αυτές τις αρετές υπάρχουν στα άτομα ενός πολιτικού σχηματισμού, τόσο...
πιο ισχυρός θα γίνεται. Όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς ανθρωπολογία, διαπιστώνουν ότι αυτά τα γνωρίσματα είναι εν πολλοίς φυλετικά προσδιοριζομενα. Συνεπώς, αν ένας οργανισμός διαθέτει πολλά άτομα από φυλετικούς τύπους που διαθέτουν αυτά τα ψυχικά γνωρίσματα, τότε η δύναμή του θα αυξάνει.

Αν δούμε βαθύτερα, ένας κρυφός πόλεμος διεξάγεται ιστορικά σε όλες τις πολιτικές διαμάχες για την εξουσία, για το ποια πολιτική δύναμη θα έχει τα καλύτερα φυλετικά στοιχεία και συνεπώς καλύτερες προοπτικές πολιτικής επικράτησης. Ο πόλεμος αυτός είναι βέβαια ασυνείδητος, όμως επιδρά σημαντικά στα γεγονότα.

Σε ιστορικό πλαίσιο πολλοί φορείς κάνουν επιλογή με κριτήρια που προκρίνουν τους ικανότερους. Η μασονία είναι ένα παράδειγμα. Για να σε επιλέξουν οι εβραίοι στη μασονία, θα πρέπει να είσαι μορφωμένος και συνήθως ευκατάστατος. Έμμεσα δηλαδή γίνεται μια θετική επιλογή με στοιχεία που διαθέτουν ικανότητες. Αυτός ο τρόπος επιλογής ήταν ένας από τους βασικούς λόγους επικράτησης των μασονικών φιλελεύθερων επαναστάσεων και μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη του 18ου-19ου αιώνα, καθώς συσσωρεύονταν άτομα με ισχυρό χαρακτήρα και παρέμβαση στην κοινωνία. Όταν παρήκμασε η αριστοκρατία της Γαλλίας, δηλαδή αλλοιώθηκε η φυλετική της υπόσταση, η μασονική αντιπολίτευση κατάφερε να την ανατρέψει. Η μάχη ήταν πολιτική στην επιφάνεια, αλλά το αποτέλεσμα έμμεσα καθορίστηκε από το ποιος είχε τα ικανότερα φυλετικά στοιχεία με το μέρος του. Αντιθέτως, η Γερμανική αριστοκρατία κράτησε το Νορδικό στοιχείο στις τάξεις της και κατέστη αδύνατο να ανατραπεί εκ των έσω, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να γίνει ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος για να ανατραπεί. Παραμένοντας στη Γερμανία, το παράδειγμα των SS είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Η επιλογή με τυπολογικά κριτήρια ώστε η πλειοψηφία να έχει Νορδικά στοιχεία, δημιούργησε μια οργάνωση-πρότυπο από πλευράς θάρρους, ενεργητικότητας και ικανότητας, που έδειξε την αξία της στα πεδία των μαχών.

Στη σημερινή Ελλάδα, ο τυπικός μαρξιστής είναι ένας Μεσογειακός. Θα έχετε παρατηρήσει στερεοτυπικά τα μακριά σκούρα μαλλιά, εξωμορφικές σωματοδομές, μούσια και χαρακτηριστικό βλέμμα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή στα πανεπιστήμια γίνεται μαρξιστική κατήχηση με τις ευλογίες του καθεστώτος. Αποτέλεσμα είναι το πιο δραστήριο, ικανό και ευγενές κομμάτι της Ελληνικής νεολαίας να γίνεται αρνητής του έθνους, θιασώτης του ισοπεδωτισμού και ακραίος υλιστής, εντασσόμενος στο σιωνιστικό πολιτικό στρατόπεδο. Το παράλογο της ιστορίας είναι ότι η αριστοκρατική τους φύση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την "ιδεολογία" που πρεσβεύουν. Κατά κανόνα είναι πλούσιοι και όχι λαϊκά παιδιά, δεν χρειάζεται να εργάζονται σε αντίθεση με την μάζα, έχουν "εναλλακτικά" γούστα και όχι αυτά της πλειοψηφίας. Δεν είναι τυχαίο πως όταν αναπόφευκτα αστικοποιηθούν στη συνέχεια της ζωής τους, γίνονται συνήθως επιτυχημένοι κατά τα ισχύοντα κοινωνικά πρότυπα, κάτι που δείχνει ότι διαθέτουν ικανότητες. Η συγκέντρωση Μεσογειακών σε έναν πολιτικό χώρο, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που προσελκύει τους ομοίους τους, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται. Αποτελούν βασικό εργαλείο του σιωνιστικού καθεστώτος στην ισχυροποίηση της καθεστωτικής ιδεολογίας στην κοινωνία. Αν αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονταν, όχι στο σιωνιστικό στρατόπεδο, αλλά στο εθνικιστικό, τότε ο συσχετισμός δυνάμεων θα ήταν διαφορετικός. Όταν τον εθνικισμό αντιπροσώπευαν άτομα όπως ο Διναρο-Μεσογειακός Ίων Δραγούμης, ο (Δ;-)Μεσογειακός Κωστής Παλαμάς και ο Μεσογειακός Αθανάσιος Σουλιώτης, η πολιτική παρέμβαση των εθνικιστών λόγω χαρακτήρα ήταν ισχυρότατη, καθορίζοντας τις εξελίξεις. Μπορείτε βέβαια να διακρίνετε ότι σήμερα ο τυπικός εθνικιστής διαφέρει φαινοτυπικά.

Ένας πολιτικός σχηματισμός, ειδικά αν θέλει να ανατρέψει το σύστημα, θα πρέπει να διαθέτει τα καλύτερα δυνατά φυλετικά στοιχεία σε ηγετικές θέσεις. Βέβαια, η κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση απαιτεί γνώσεις φυλετικής ταξινόμησης αν γίνει συνειδητά, αλλιώς θα πρέπει με κάποιον τρόπο να γίνει έστω και ασυνείδητα. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει κατανοητό ότι για την πολιτική επικράτηση σημασία δεν έχουν οι απόψεις αυτές καθεαυτές, αλλά το ποιος τις πρεσβεύει.

Αντίστοιχα πράγματα ισχύουν για την πολιτική επικράτηση μεταξύ κρατών μέσω πολέμου, όπου ο φυλετικός παράγοντας είναι συνήθως εμφανής, ορίζοντας την φυσιογνωμία και τις ικανότητες του στρατεύματος. Όταν δεν υπάρχει αισθητή υπεροπλία από τη μία πλευρά, τότε το ανθρώπινος παράγοντας παίζει σημαντικό ρόλο.

Συμπερασματικά, ο φυλετικός παράγοντας βρίσκεται πάντοτε στο παρασκήνιο της ιστορίας, δίνοντας δύναμη σε αυτόν που θα προσελκύσει ή αξιοποιήσει τα πιο δυναμικά φυλετικά στοιχεία σε σχέση με τον αντίπαλο. Ελάχιστοι βρίσκονται σε θέση να κατανοήσουν ένα τόσο βαθύ ζήτημα, που απαιτεί ανθρωπολογικές γνώσεις και ιδιαίτερες αντιληπτικές ικανότητες, με αποτέλεσμα ο παράγοντας αυτός να παραμένει απόκρυφος για τους περισσότερους.