Ευγονική στην πράξη

Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να βγουν καλύτερα από εμάς, να μας ξεπεράσουν. Το ίδιο θα θέλαμε να γίνει και από πλευράς κοινωνίας. Ποιος δεν θέλει η επόμενη γενιά να είναι καλύτερη από την προηγούμενη; Η επιστήμη έχει αποδείξει πως ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό μακροπρόθεσμα είναι μέσω της κληρονομικότητας. Η εκπαίδευση επιδρά μόνο στην παρούσα γενιά. Η κληρονομικότητα είναι ο φορέας των εγγενών ικανοτήτων της κοινωνίας και μόνο μέσω αυτής μπορούμε να μεταβάλλουμε πραγματικά την κοινωνία προς το καλύτερο. Καθίσταται λοιπόν απαραίτητη η εφαρμογή μεθόδων ευγονικής για να βελτιώσουμε το βιολογικό υπόβαθρο της κοινωνίας.

Εφόσον τεθούν κάποια κριτήρια, που μπορεί να σχετίζονται με το σώμα, τις πνευματικές ικανότητες, τον χαρακτήρα, τον φυλετικό τύπο, κτλ. επιλέγουμε τα κληρονομικά γνωρίσματα που θέλουμε να επικρατήσουν στον πληθυσμό. Η ευγονική μπορεί να εφαρμοστεί με τυπολογικά κριτήρια ή και χωρίς. Σε κάθε περίπωση, γνώσεις περί φυλών είναι απαραίτητες, εφόσον αυτές συνδέονται άρρηκτα με τα σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα. Πώς όμως μπορεί να εφαρμοστεί η ευγονική στην πράξη;...

Οι μέθοδοι ευγονικής είναι δύο: θετική ευγονική και αρνητική ευγονική. Η θετική ευγονική σημαίνει την εφαρμογή πολιτικών με σκοπό την αύξηση των επιθυμητών στοιχείων. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για να αυξηθούν τα επιθυμητά κληρονομικά χαρακτηριστικά σε έναν πληθυσμό. Αρχικά, με την καλλιέργεια φυλετικής συνείδησης μέσω της εκπαίδευσης, έτσι ώστε τα δύο φύλα να αναγνωρίζουν τη σημασία της κληρονομικότητας και να επιλέγουν σύντροφο με κατάλληλ κριτήρια. Επίσης, η κυβέρνηση μπορεί να παρέχει προνόμια ή διευκολύνσεις, κοινωνικής ή οικονομικής φύσης, σε γονείς με επιθυμητά κληρονομικά γνωρίσματα, ώστε να κάνουν περισσότερα παιδιά. Μία άλλη μέθοδος είναι το κράτος να διευκολύνει άτομα με επιθυμητά στοιχεία να κάνουν παιδιά ακόμη και εκτός γάμου, με το κράτος να αναλαμβάνει το κόστος της ανατροφής. Αυτή η μέθοδος εφαρμόστηκε με το πρόγραμμα Lebensborn στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, όπου για πρώτη φορά στα χρονικά εφαρμόστηκε θετική ευγονική μέσω οργανωμένης κρατικής πολιτικής και μάλιστα με τυπολογικά κριτήρια.

Η αρνητική ευγονική, που είναι η συνηθέστερη, σημαίνει την εφαρμογή πολιτικών με σκοπό τη μείωση των ανεπιθύμητων στοιχείων. Οι μέθοδοι για να μειωθούν τα ανεπιθύμητα κληρονομικά στοιχεία σε έναν πληθυσμό είναι αρκετές. Μία μέθοδος είναι η απομάκρυνση ή εξάλειψη των ατόμων με τέτοια στοιχεία, κάτι που μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις. Άλλη μέθοδος είναι η στείρωση ατόμων με ανεπιθύμητα ή ασθενικά κληρονομικά γνωρίσματα, ώστε να μην τα μεταδώσουν σε απογόνους τους. Επίσης, μπορούν να τεθούν νομικές ή ηθικές απαγορεύσεις, ώστε να μην παντρεύονται άτομα με ανεπιθύμητα κληρονομικά γνωρίσματα ή κληρονομικές ασθένειες. Η αρνητική ευγονική εφαρμόστηκε εκτεταμένα κατά την αρχαιότητα, χωρίς τυπολογικά κριτήρια, εφόσον η φυλετική ανθρωπολογία ήταν άγνωστη τότε.

Το ζήτημα που προκύπτει είναι το τι είδους ευγονική πολιτική οφείλει να εφαρμόσει ένα σύγχρονο κράτος. Για να λέμε τα πράγματα ως έχουν, η θετική ευγονική δεν έχει ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Όσοι την υποστηρίζουν απορρίπτοντας την αρνητική ευγονική, κατά βάθος είναι εχθροί της ευγονικής. Η καλλιέργεια φυλετικής συνείδησης δεν αγγίζει τη μάζα, η οποία άγεται και φέρεται από τα ένστικτα. Και το ένστικτο της αναπαραγωγής είναι από τα ισχυρότερα, καμία γνώση περί φυλών δεν μπορεί να το παραμερίσει. Επίσης, τα οικονομικά ή κοινωνικά προνόμια είναι κλασική αποτυχημένη πολιτική, γιατί αυτοί που έχουν ευγενή γνωρίσματα, κατά κανόνα έχουν ήδη υψηλές θέσεις στην κοινωνία και δεν τους ενδιαφέρει η βοήθεια από το κράτος. Μάλιστα θα έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα αν το μέτρο εφαρμοστεί ισότιμα για όλους για να μην υπάρχουν "διακρίσεις", γιατί θα αρχίσουν να γεννοβολάνε φτωχοί και με χαμηλές θέσεις στην κοινωνία για να εκμεταλλευτούν την κρατική βοήθεια, με ότι συνέπειες έχει αυτό από πλευράς διάδοσης κληρονομικών γνωρίσμάτων. Μια μέθοδος τύπου Lebensborn απαιτεί υποδομές από το κράτος και μια χαλάρωση των σεξουαλικών ηθών για το καλό της φυλής, γεγονός που θέλει προσοχή, ειδικά σε χώρες με κυρίαρχη την χριστιανική ηθική με την οποία έρχεται σε αντίθεση.

Από την άλλη, η αρνητική ευγονική έχει άμεσα αποτελέσματα. Κάποιες μέθοδοι έχουν υψηλό πολιτικό κόστος και συνήθως εφαρμόζονται σε επιθετικές περιόδους, έχοντας όμως τα πιο γρήγορα αποτελέσματα. Όλοι γνωρίζουμε πως η αντικατάσταση πληθυσμών μετά από πολέμους μπορεί να οδηγήσει γρήγορα σε νέα φυλετική σύνθεση σε μια περιοχή. Κατάλληλη μέθοδος που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ένα οργανωμένο κράτος είναι οι στειρώσεις. Μάλιστα, η μέθοδος αυτή δεν έρχεται σε αντίθεση με την χριστιανική ηθική, εφόσον δεν θανατώνεται κανείς. Άλλωστε είναι γνωστό ότι υπήρχαν αρκετοί ευνούχοι σε χριστιανικές κοινωνίες για αιώνες. Η μέθοδος είναι εύκολα υλοποιήσιμη, σχεδόν χωρίς κοινωνικές επιπτώσεις. Αν κάθε χρόνο στειρώνονταν το 1% των ατόμων που συμπληρώνουν τα 18 έτη, με κριτήρια αν έχει εξωευρωπαϊκά στοιχεία ή αν έχει σωματικές ή πνευματικές ανεπάρκειες, μέσα σε λίγες δεκαετίες θα είχαμε μια εμφανή φυλετική αναβάθμιση του πληθυσμού.

Η εφαρμογή πολιτικών ευγονικής θα πρέπει να είναι κάτι το αυτονόητο για ένα σύγχρονο κράτος. Κάθε μορφωμένος άνθρωπος δεν πρόκειται να βγάλει ποτέ από το μυαλό του ότι η βελτίωση του ανθρώπου επιτυγχάνεται μόνο μέσω της κληρονομικότητας. Παρά τον πόλεμο που ασκείται από όλα τα μέτωπα, ο πόθος για την ανύψωση του ανθρώπου παραμένει άσβηστος και η ευγονική θα εφαρμοστεί ξανά, όταν θριαμβεύσει η θέληση.