Ο σημερινός άνθρωπος όταν συναναστρέφεται με τους άλλους ανθρώπους γύρω του επικεντρώνει την προσοχή του στις απόψεις. Οι πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές απόψεις, τα προσωπικά ενδιαφέροντα και προτιμήσεις είναι αυτά που τον απασχολούν περισσότερο στο άτομο που έχει απέναντί του. Δίνει σημασία στα λόγια, στο τι δηλώνει αυτό το άτομο και όχι στη μορφή του, σε αυτό που πραγματικά είναι. Στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, ο άνθρωπος έχει χάσει την επαφή του με τη μορφή. Αδυνατεί να διακρίνει και να εκτιμήσει την μορφή αυτού που βλέπει μπροστά του.
Όταν γνωρίζεστε με ένα καινούργιο πρόσωπο, πόσοι από εσάς αποτυπώνετε στο μυαλό σας την μορφή του; Δίνετε προσοχή στο σχήμα της μύτης; Στην μορφή της τρίχας των μαλλιών; Θυμάστε αν υπάρχει γωνιώδες πρόσωπο; Αν τα βλέφαρα είναι βαριά με εμφανή πτυχή βλεφάρου ή ανοιχτά; Διακρίνετε τουλάχιστον αν είναι ενδομορφικός ή εξωμορφικός; Πλην έντονων γνωρισμάτων, οι περισσότεροι σπανίως δίνουν σημασία στην μορφή του σώματος. Το μάτι του σύγχρονου ανθρώπου δεν είναι γυμνασμένο να παρατηρεί το σώμα των ανθρώπων γύρω του.
Στη σύγχρονη εποχή, αυτοί που ενδιαφέρονται για το σώμα είναι αποκλειστικά αυτοί που συχνάζουν στα γυμναστήρια, όμως σε ένα πλαίσιο...
τελείως μηχανιστικό. Η υπόλοιπη κοινωνία δείχνει μια απάθεια για την μορφή. Όταν ο απλός κόσμος μιλά για το σώμα, το συνδέει με την σεξουαλικότητα εστιάζοντας σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος. Το γεγονός δείχνει την πλήρη απουσία ενδιαφέροντος για την μορφή και το κάλλος, αν δεν υπάρχει σεξουαλική χροιά.
Αντιθέτως, οι αρχαίοι είχαν στενή σχέση με το σώμα. Λάτρευαν το κάλλος, με το καλοσχηματισμένο σώμα να θεωρείται συχνά ως σημάδι ευγενούς καταγωγής. Η τέχνη της αρχαίας Ελλάδας αποτυπώνει με τον γλαφυρότερο τρόπο την σημασία που δίνονταν στη μορφή. Το όμορφο αρμονικό σώμα ήταν εκτιμητέο και εκθειάζονταν. Γιατί το σώμα είναι αυτό που περιέχει όλο σου το Είναι. Όπως έγραφε ο Νίτσε στο έργο του Τάδε έφη Ζαρατούστρα, στο κεφάλαιο "Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα":
"Πίσω απ΄ το εγώ, το νου, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, αδελφέ μου, βρίσκεται ένας ισχυρός εντολέας, ένας άγνωστος σοφός, που ονομάζεται Εαυτός. Ζει μέσα στο Σώμα σου, είναι το ίδιο το Σώμα σου"
Ο Νίτσε, επηρεασμένος από την κλασική αρχαιότητα και ταυτόχρονα επιτιθέμενος στις θρησκείες που περιφρονούν το σώμα, αποδίδει στο σώμα την σημασία που πραγματικά έχει: Σώμα και ψυχή δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα, αλλά μια αδιαχώριστη ολότητα. Η μορφή σου ταυτίζεται με τον Εαυτό σου. Μέσα στο Σώμα σου κρύβεται ο πραγματικός εντολέας, αυτός που ρυθμίζει τον χαρακτήρα σου. Ότι και να λες, ότι απόψεις και αν διατυπώνεις, η μορφή σου θα ορίζει τον χαρακτήρα σου, τον Εαυτό σου.
Η φυσική ανθρωπολογία έχει αποκαλύψει την σημασία της μορφής και το βαθύτερο περιεχόμενό της. Η μορφή συνδέεται με τον χαρακτήρα, εφόσον κάθε φυλετικός τύπος διαθέτει συγκεκριμένα σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα. Η ανθρωπολογία μας βοηθά να φέρουμε και πάλι στο προσκήνιο τη μορφή, προσδίδοντάς της μια νέα διάσταση. Μιλάμε για την εκ γενετής μορφή, δεν έχουμε σκοπό να αναφερθούμε εδώ καθόλου στην εκγύμναση του σώματος. Γι' αυτό σε κάθε άνθρωπο που συναντάτε, να δίνετε σημασία πάνω από όλα στη μορφή του και δευτερευόντως στις απόψεις του. Να διακρίνετε τα γνωρίσματά του, ώστε να μπορείτε να αποφανθείτε για την φυλετική του υπόσταση. Με τις κατάλληλες γνώσεις, η μορφή μας φανερώνει αυτό που έγραφε ο Νίτσε: τον Εαυτό, τον κυρίαρχο του Εγώ.
Όταν γνωρίζεστε με ένα καινούργιο πρόσωπο, πόσοι από εσάς αποτυπώνετε στο μυαλό σας την μορφή του; Δίνετε προσοχή στο σχήμα της μύτης; Στην μορφή της τρίχας των μαλλιών; Θυμάστε αν υπάρχει γωνιώδες πρόσωπο; Αν τα βλέφαρα είναι βαριά με εμφανή πτυχή βλεφάρου ή ανοιχτά; Διακρίνετε τουλάχιστον αν είναι ενδομορφικός ή εξωμορφικός; Πλην έντονων γνωρισμάτων, οι περισσότεροι σπανίως δίνουν σημασία στην μορφή του σώματος. Το μάτι του σύγχρονου ανθρώπου δεν είναι γυμνασμένο να παρατηρεί το σώμα των ανθρώπων γύρω του.
Στη σύγχρονη εποχή, αυτοί που ενδιαφέρονται για το σώμα είναι αποκλειστικά αυτοί που συχνάζουν στα γυμναστήρια, όμως σε ένα πλαίσιο...
τελείως μηχανιστικό. Η υπόλοιπη κοινωνία δείχνει μια απάθεια για την μορφή. Όταν ο απλός κόσμος μιλά για το σώμα, το συνδέει με την σεξουαλικότητα εστιάζοντας σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος. Το γεγονός δείχνει την πλήρη απουσία ενδιαφέροντος για την μορφή και το κάλλος, αν δεν υπάρχει σεξουαλική χροιά.
Αντιθέτως, οι αρχαίοι είχαν στενή σχέση με το σώμα. Λάτρευαν το κάλλος, με το καλοσχηματισμένο σώμα να θεωρείται συχνά ως σημάδι ευγενούς καταγωγής. Η τέχνη της αρχαίας Ελλάδας αποτυπώνει με τον γλαφυρότερο τρόπο την σημασία που δίνονταν στη μορφή. Το όμορφο αρμονικό σώμα ήταν εκτιμητέο και εκθειάζονταν. Γιατί το σώμα είναι αυτό που περιέχει όλο σου το Είναι. Όπως έγραφε ο Νίτσε στο έργο του Τάδε έφη Ζαρατούστρα, στο κεφάλαιο "Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα":
"Πίσω απ΄ το εγώ, το νου, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, αδελφέ μου, βρίσκεται ένας ισχυρός εντολέας, ένας άγνωστος σοφός, που ονομάζεται Εαυτός. Ζει μέσα στο Σώμα σου, είναι το ίδιο το Σώμα σου"
Ο Νίτσε, επηρεασμένος από την κλασική αρχαιότητα και ταυτόχρονα επιτιθέμενος στις θρησκείες που περιφρονούν το σώμα, αποδίδει στο σώμα την σημασία που πραγματικά έχει: Σώμα και ψυχή δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα, αλλά μια αδιαχώριστη ολότητα. Η μορφή σου ταυτίζεται με τον Εαυτό σου. Μέσα στο Σώμα σου κρύβεται ο πραγματικός εντολέας, αυτός που ρυθμίζει τον χαρακτήρα σου. Ότι και να λες, ότι απόψεις και αν διατυπώνεις, η μορφή σου θα ορίζει τον χαρακτήρα σου, τον Εαυτό σου.
Η φυσική ανθρωπολογία έχει αποκαλύψει την σημασία της μορφής και το βαθύτερο περιεχόμενό της. Η μορφή συνδέεται με τον χαρακτήρα, εφόσον κάθε φυλετικός τύπος διαθέτει συγκεκριμένα σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα. Η ανθρωπολογία μας βοηθά να φέρουμε και πάλι στο προσκήνιο τη μορφή, προσδίδοντάς της μια νέα διάσταση. Μιλάμε για την εκ γενετής μορφή, δεν έχουμε σκοπό να αναφερθούμε εδώ καθόλου στην εκγύμναση του σώματος. Γι' αυτό σε κάθε άνθρωπο που συναντάτε, να δίνετε σημασία πάνω από όλα στη μορφή του και δευτερευόντως στις απόψεις του. Να διακρίνετε τα γνωρίσματά του, ώστε να μπορείτε να αποφανθείτε για την φυλετική του υπόσταση. Με τις κατάλληλες γνώσεις, η μορφή μας φανερώνει αυτό που έγραφε ο Νίτσε: τον Εαυτό, τον κυρίαρχο του Εγώ.
Καλός καγαθός,που έλεγαν και οι αρχαίοι.Όποιος ήταν όμορφος,πίστευαν ότι ήταν και καλός άνθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι καλός άνθρωπος ο "αγαθός"- αυτό είναι μια χριστιανική και γυναικουλίστικη άποψη περί καλοσύνης που εκφράζει με χαμερπή ηθική (Είναι η περίφημη εξέγερση των Σημιτών με το ταπεραμέντο σκλάβου εναντίον του Άριου κυρίου, όπως έχει παρουσιαστεί από τον Νίτσε στην "Γενεαλογία της Ηθικής". Αγαθός δτους αρχαίους σημαίνει ηθικά ακέραιος, ανδρείος, δίκαιους και αυτοπειθαρχούμενος και όχι ταπεινό ανθρωπάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκρίνατε το εύρωστο και ευγενές σώμα του αρχαίου αγάλματος με τα αποκρουστικά ερείπια σωμάτων που παρουσιάζουν οι βυζαντινές αγιογραφίες και αποτυπώνουν ως ιδεώδες το σημιτικό σώμα. Πρόκειται για τέχνη ενός άλλου λαού, με ασιατικό φυλετικό ψυχισμό.
Προφανώς,με το ''καλός άνθρωπος'',δεν εννοούσα το σημερινό αστικό ανθρωπάκι,το ''φιλήσυχο πλάσμα'',αλλά έναν Αριστοκράτη Πολεμιστή-Φιλόσοφο.Ίσως υπήρξε παράλειψη μου που δεν το διευκρίνισα,αφού στη σημερινή εκφυλιστική εποχή,ο ''καλός άνθρωπος'' σημαίνει ένα μαλθακό μαζάνθρωπο.
ΔιαγραφήΜια σχετική με το καίριο αυτό θέμα σπουδαία αναφορά:
Διαγραφή(ΑΠΟ http://www.armahellas.com/?p=15907)
...νὰ διευκρινίσω κάποιες ἔννοιες πού, χριστιανικῇ ἐπιδράσει, ἐξεφυλίσθησαν πλήρως – καὶ μέχρις ἀκόμη ἐκπτώσεως εἰς τὰ ἀντίθετά των.
Ὁ δειλὸς καί, προφανῶς ἐπίσης, πονηρὸς “φουκαρᾶς” τοῦ παραδείγματός μας, ποὺ ὁ λαός μας μετὰ τὴν χριστιανικήν του ἐκμαλάκυνσιν θὰ ἐχαρακτήριζε “καλὸ ἀνθρωπάκι”, εἶναι κατὰ τὴν ἀρχαιοελληνικὴν θεώρησιν περίπου ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν κακός, δηλαδὴ ὁ ἀνάξιος, ἀδύναμος, δειλός, ἀνίκανος, πλάγιος, πονηρός. Τοῦτον ἀκόμη, ἂν πλησιάζῃ καὶ εἰς ἐλαφρὰν νοητικὴν ὑστέρησιν, χαρακτηρίζουν καὶ ὡς “ἀγαθόν”, κατὰ μίαν ὁλοκληρωτικὴν παραφθορὰν τῆς ἀρχαίας ἐννοίας τοῦ ὅρου – διόλου τυχαίως: διότι τὸ σκοτεινὸν σημιτικὸν ἱερατεῖον ἐπέβαλε περίπου μίαν ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΝ τῶν φυσικῶν ἐθνοφυλετικῶν μας ἀξιῶν!
Ἀγαθὸς κατὰ τὴν ἀρχαίαν μας γλῶσσαν σημαίνει, ἀπεναντίας, τὸν γενναῖον, τὸν ἱκανὸν, ἐσθλόν, ἄριστον, εὐγενῆ, ἀνώτερον. Μάλιστα δὲ κατ᾿ ἔννοιαν ἐθνοκοινοτικήν, καθὼς οἱ ἄριστοι εἶναι τοιοῦτοι ὡς κατ᾿ ἐξοχὴν καὶ ἄριστα ἐκφράζοντες καὶ ἐνσαρκοῦντες τὸ κοινὸν (ξυνόν) ἐθνοφυλετικὸν ἀρχέτυπον – καθ᾿ ὅλα: τὸ “ἄριστος” εἶναι ἄλλως τε γραμματικῶς ἀκριβῶς ὁ ὑπερθετικὸς βαθμὸς τοῦ “ἀγαθός”, ἄρα καὶ εἰς τὸ προτεθὲν Θεοκρίτειον ἀπόσπασμα τοῦ τίτλου ὁ ἀγαθὸς ὑπερθετικῶς (: ἄριστος) συνάπτεται πρὸς τὸ ξυνὸν καὶ ἐσθλὸν (: τιμημένον, λαμπρόν, ἔνδοξον). ....
....κατὰ τὴν πρωτογενῆ ἑλληνικὴν ἔννοιαν, διατυποῦται ὑπὸ τοῦ ἰδίου ἀρχαϊκοῦ ποιητοῦ:
Δειλοί τοι κακότητι ματαιότεροι νόον εἰσίν, τῶν δ᾿ ἀγαθῶν (:γενναίων καὶ φωτεινῶν) αἰεὶ πρήξιες (ἰων., πράξεις) ἰθύτεραι (:εὐθύτεραι, “ἴσιες καὶ σταρᾶτες”).
(Θεοκρίτου 1025-6)
ερωτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήεχω προσεξει οτι οι ανθρωποι οι οποιοι ειναι υπερβαροι ή εχουνε φαλακρα ειναι βραχυκεφαλοι
η μηπως ειναι ιδεα μου;
Η φαλάκρα τελείως άσχετη με την παρατήρησή σου.
ΔιαγραφήΓια το άλλο, ο αλπικός τύπος είναι γενικά βραχυκέφαλος/στρογγυλοκέφαλος και στρουμπουλός/κοντόχοντρος.
Φαλάκρα παρουσιάζουν κυρίως οι Διναρικοί οι οποίοι έχουν λίγη τριχοφυία από την φύση τους.
ΔιαγραφήΈχω παρατηρήσει ότι και Αλπικοί παρουσιάζουν φαλάκρα.
Η ενδομορφικότητα είναι γνώρισμα βραχυκεφαλοποίησης, όπως σε Αρμενοειδής, Βαλτικούς και Αλπικούς είς ό,τι αφορά χονδρικά τους Ευρωπίδες.