Μια αφήγηση του Richard Wagner από την αυτοβιογραφία του

O Βάγκνερ βρίσκεται στην βόρεια Ιταλία και περιγράφει σκηνές από τον Γαλλο-Αυστριακό πόλεμο του 1859.

"Σύντομα, ωστόσο, τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν πιο σοβαρή τροπή, να γίνονται ζοφερά και καταθλιπτικά. Μέρα με τη μέρα η Ρίβα [πόλη της βόρειας Ιταλίας] άρχισε να γεμίζει με τόσα πολλά νεοφερμένα στρατεύματα, που δεν μπορούσες να βγεις ούτε για βόλτα. Οι αξιωματικοί αυτών των στρατευμάτων, εν γένει, μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση και με τα καλά Γερμανικά τους, μιλώντας με άνεση μεταξύ τους, μου θύμιζαν την πατρίδα. Οι στρατιώτες από την άλλη, δεν μου ενέπνεαν καμία εμπιστοσύνη, γιατί έβλεπα σε αυτούς τα νωθρά, δουλικά γνωρίσματα των διαφόρων σλαβικών φυλών της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Δεν μπορούσες να μην αναγνωρίσεις σε αυτούς κάποια ζωώδη δύναμη, αλλά ήταν επίσης ξεκάθαρο ότι τους έλειπε το τσαγανό, που είναι ελκυστικό χαρακτηριστικό των Ιταλών. Δεν μπορούσα παρά να δυσπιστώ για τη νίκη των πρώτων έναντι των τελευταίων. Η μορφή του προσώπου αυτων των στρατιωτών ήρθε στη μνήμη μου το φθινόπωρο [μετά τη νίκη των Γάλλων], όταν βρέθηκα στο Παρίσι, όπου δεν μπορούσα να μην συγκρίνω τα επίλεκτα Γαλλικά στρατεύματα, τους Chasseurs des Vincennes και τους Zouaves, με αυτούς τους Αυστριακούς στρατιώτες· χωρίς καμία γνώση στρατηγικής, κατάλαβα αμέσως τι είχε γίνει στις μάχες της Magenta και του Solferino."

Richard Wagner, My Life, Vol.2

O Βάγκνερ βρίσκεται στην βόρεια Ιταλία. Έζησε τα γεγονότα του Γαλλο-Αυστριακού πολέμου του 1859, τα οποία περιγράφει στην αυτοβιογραφία του. Στο ένα στρατόπεδο βρίσκονται οι Αυστριακοί και στο άλλο Γάλλοι και Ιταλοί με σκοπό να αποσπάσουν την Λομβαρδία από την Αυστρία και να την ενσωματώσουν στην Ιταλία, πράγμα που το κατάφεραν.

Ως Γερμανός υποστηρίζει την Αυστρία, καθότι αδελφό Γερμανικό κράτος. Βλέπει τους αξιωματικούς του Αυστριακού στρατού...
να είναι άψογοι, με μάχιμες φυσιογνωμίες, που του θυμίζουν τους Γερμανούς αξιωματικούς. Προφανώς τους βλέπει να ανήκουν κυρίως στον Νορδικό φυλετικό τύπο, καθώς οι αξιωματικοί προέρχονται από την αριστοκρατική τάξη της Αυστρίας, που ήταν σημαντικά Νορδική. Αντιθέτως στους στρατιώτες βλέπει ένα συνονθύλευμα από σλαβικές φυλές, των οποία τα μουντά, βαριεστημένα γνωρίσματα που περιγράφει ταιριάζουν σε Βαλτικούς και Αλπικούς, ενώ τα ζωώδη ένστικτα που γράφει, μάλλον πιο πολύ σε Βαλτικούς. Αυτή ήταν η πολύγλωσση, πολυεθνική Αυτοκρατορία της Αυστρo-Ουγγαρίας, με μια Γερμανική αριστοκρατία να διοικεί μια πανσπερμία εθνών, που διέφεραν φυλετικά σε μεγάλο βαθμό από την άρχουσα τάξη και δημιουργούσαν προβλήματα αστάθειας και πολεμικής ανεπάρκειας. Όταν είδε τα νικηφόρα Γαλλικά στρατεύματα στο Παρίσι, κατάλαβε γιατί είχαν νικήσει στις μάχες της Magenta και του Solferino. Το απέδωσε αμέσως στα φυλετικά γνωρίσματα των μεν και των δε. Δεν μας περιγράφει τα γνωρίσματα των επίλεκτων Γαλλικών στρατευμάτων, προφανώς όχι Αλπικά γιατί θα έμοιαζαν με τα Αυστριακά, αλλά λογικά κάτι μεταξύ Κρομανοειδών-Νορδικών-Μεσογειακών.

Ο Βάγκνερ γνώριζε τα φυλετικά ζητήματα και καταλάβαινε ότι συγκεκριμένος φυλετικός τύπος, σημαίνει και συγκεκριμένη συμπεριφορά. Επίσης διαπιστώνει ότι η φυλή αποτελεί τον κύριο παράγοντα εθνικότητας, βλέποντας τους Αυστριακούς αξιωματικούς πιο κοντά στους Γερμανούς μόνο και μόνο λόγω φυλετικής ομοιότητας, σε αντίθεση με τους στρατιώτες που τους θεωρεί κάτι ξένο με βάση τα φυλετικά τους γνωρίσματα.