Υπάρχει ζήτημα γονιμότητας μεταξύ των διαφόρων φυλών του ανθρώπου;

Η υπογονιμότητα αποτελεί σημαντικό πρόβλημα στον άνθρωπο. Είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην κοινωνία, με τα ποσοστά της να είναι υψηλά. Οι γιατροί εξετάζουν τα διάφορα προβλήματα που μπορεί να έχει η γυναίκα ή ο άνδρας. Πολλές φορές όμως και οι δυο τους είναι υγιέστατοι, με τους γιατρούς να προσπαθούν να εφεύρουν "αιτίες" για το πρόβλημα. Υπάρχει περίπτωση η υπογονιμότητα να οφείλεται στο γεγονός ότι άνδρας και γυναίκα ανήκουν σε διαφορετικό φυλετικό τύπο;

Το ζήτημα της υπογονιμότητας στον άνθρωπο είναι πολύ βαθύτερο από ότι φαίνεται. Ο Δαρβίνος απέδειξε ότι τα είδη σχηματίζονται όταν μέσω της εξέλιξης, προκύπτει ένας κλάδος εντός του είδους που είναι αρκετά διαφοροποιημένος, ώστε να μην μπορεί να μιχθεί με τον αρχικό. Εφόσον δεν μπορεί να μιχθεί με τον αρχικό, έχουμε ένα νέο είδος. Όμως αυτό δεν γίνεται απότομα, αλλά περνά μέσα από πολλά στάδια ενδιάμεσης γονιμότητας, μέχρι που σιγά-σιγά να μηδενιστεί η πιθανότητα γονιμοποίησης και να έχουμε τελικά τέλεια στειρότητα. Την διαδικασία αυτού του διαχωρισμού μέσω της μειούμενης γονιμότητας, την βρίσκουμε στην τριάδα σκύλος-λύκος-τσακάλι, όπου...
ακόμα υπάρχουν μικρά ποσοστά γονιμότητας ανάμεσά τους. Σε πιο προχωρημένο στάδιο αποκοπής είναι το άλογο και το γαϊδούρι, που ναι μεν δίνουν απόγονο, το μουλάρι, αλλά είναι στείρο.

Οι άνθρωποι ανήκουν μεν στο ίδιο είδος, αλλά υπάρχει σημαντική φυλετική διαφοροποίηση εντός του είδους. Με βάση την θεωρία που αναλύσαμε παραπάνω, δεν θα ήταν παράξενο να υπάρχει αυξανόμενος βαθμός υπογονιμότητας, όσο πιο απομακρυσμένοι είναι οι φυλετικοί τύποι που μίγνυνται. Βέβαια, είναι πρακτικά γνωστό ότι εν γένει δεν υπάρχει πρόβλημα γονιμότητας μεταξύ όλων των φυλών του ανθρώπου, καθώς έχουμε δει και τις πιο σπάνιες μίξεις. Αυτό δεν αποκλείει ο βαθμός επιτυχίας να είναι μικρότερος του εκατό τοις εκατό. Το ζήτημα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς με καθαρά φυλετικά κριτήρια, ώστε να βρεθεί αν υπάρχει και ποιος είναι ο βαθμός υπογονιμότητας ανάμεσα στις διάφορες φυλές του ανθρώπου. Μια σημαντική συνεισφορά έκανε ο Lapouge, ο οποίος μελέτησε τα βιολογικά και κοινωνικά πιθανά αίτια της υπογονιμότητας των μικτών πληθυσμών.

Εξετάζοντας την μείωση του πληθυσμού της Γαλλίας των ημερών του, ο Lapouge εκθέτει τα διάφορα κοινωνικά αίτια, αλλά διαπιστώνει ότι αυτά ισχύουν και σε άλλες χώρες, χωρίς όμως εκεί να μειώνεται ο πληθυσμός. Αυτό τον κάνει να αναζητήσει σε βιολογικούς λόγους την αιτία. Η αδιαφορία για το μέλλον, η έλλειψη επιθυμίας για να κάνουν παιδιά, οι δυσγενεσίες φαίνεται να είναι χαρακτηριστικά φυλετικά μικτών πληθυσμών. Μεταξύ δύο φυλών που είναι αρκετά διαφορετικές, είναι λογικό να εμφανίζεται υπογονιμότητα και αυτοσυγκράτηση, καθώς τα συναισθήματα και η έλξη των δύο φύλων είναι ασθενέστερη. Είναι πιθανό οι πιο καθαρές φυλετικά περιοχές να είναι πιο γόνιμες και να κάνουν περισσότερα παιδιά. Ο Lapouge βάλθηκε να εξετάσει το ζήτημα στην Γαλλία, όπου κατοικούν βραχυκέφαλοι και δολιχοκέφαλοι, ώστε να εξετάσει αν οι μικτές περιοχές είναι οι λιγότερο γόνιμες. Για παράδειγμα στις βόρειες περιοχές μπορεί να βρει κανείς άπειρες μίξεις Νορδικών-Αλπικών. Υπάρχουν βραχυκέφαλοι, αλλά λεπτοπρόσωποι και έντονα λεπτόρρινοι, άλλοι ξανθοί δολιχοκέφαλοι με ευρυπροσωπία και γενικότερα κάθε είδους ενδιάμεση μορφή. Αυτό αποτελεί κατά τον Lapouge ένα είδος ασυμετρίας. Το ίδιο ισχύει και για τα εσωτερικά όργανα. Στα υπόλοιπα ζώα, τα υβρίδια έχουν κατά κανόνα μειωμένη γονιμότητα από τις αρχικές φυλές.
Για να διαπιστωθεί αν η φυλετική μίξη είναι υπέυθυνη για την μείωση της γονιμότητας, ο Lapouge μελέτησε την περίπτωση της Γαλλίας. Τις 10 πιο δολιχοκέφαλες και τις 10 πιο βραχυκέφαλες περιφέρειες τις λογίζει ως ομοιογενείς, ενώ τις υπόλοιπες 67 ως μικτές. Από τις στατιστικές γεννήσεων, προκύπτει ότι από τις 18 περιφέρειες με την υψηλότερη γεννητικότητα, οι 10 ανήκουν στις ομοιογενείς περιοχές, ενώ και οι υπόλοιπες 8 ανήκουν στις υπόλοιπες, αλλά και πάλι σε περιφέρειες με έντονη βραχυκεφαλία.

Ποιοι είναι οι λόγοι της υπογονιμότητας των μιγάδων; Πιθανοί λόγοι είναι η ασυμετρία της μήτρας, η μειωμένη γονιμότητα του σπέρματος των μιγάδων, το γενετικό υλικό να είναι άναρχα δομημένο ώστε να μην μπορεί να οδηγήσει σε σωστή ανάπτυξη, η ωογένεση στη γυναίκα να παράγει ελαττωματικά ωάρια και άλλοι βιολογικοί λόγοι, που ο Lapouge λέει ότι τις τόνιζε εδώ και μία δεκαετία.

Σε άτομα διαφορετικής φυλής, τα σπερματοζωάρια και τα ωάρια μπορεί να διαφέρουν σε βαθμό ώστε αν ενωθούν να μην αναπτύσσεται σωστά το έμβρυο, καθώς άλλα κύτταρα αναπτύσσονται πιο γρήγορα και άλλα πιο αργά με καταστροφικό αποτέλεσμα. Αυτό παρατηρήθηκε σε πειράματα σε εχινόδερμα, όταν έγινε προσπάθεια να γονιμοποιηθούν με άλλα παρόμοια είδη. Ωστόσο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό χωρίς μικροσκόπιο. Παρόμοια πράγματα προφανώς συμβαίνουν και στα θηλαστικά, στα οποία ανήκει ο άνθρωπος. Στο βιολογικό πεδίο οφείλεται η υπογονιμότητα των υβριδίων και λιγότερο σε άλλους παράγοντες. Τέτοιες εσωτερικές βιολογικές αιτίες είναι η αιτία της αυξανόμενης υπογονιμότητας, βαίνοντας αυξανόμενη με την φυλετική διαφοροποίηση.

Στα εξημερωμένα ζώα, η γονιμότητα βρίσκεται μεταξύ 50-80% για ζώα όπως τα άλογα, τις αγελάδες και τα πρόβατα. Αυτό είναι ένα τεράστιο νούμερο σε σχέση με τον άνθρωπο. Προβλήματα στειρότητας στον άνθρωπο εμφανίζει το 5-10% των ζευγαριών, ανάλογα με την περιοχή. Είναι πιο συχνή στις πόλεις, αλλά σπάνιότερη στις απομακρυσμένες περιοχές που είναι πιο ομοιογενείς. Στη Γαλλία με τις περίπου 10.000.000 οικογένειες, οι 2.000.000 δεν έχουν παιδιά. Με υπολογισμούς προκύπτει ότι περίπου το 12-15% των ζευγαριών είναι στείρα. Αν βγάλουμε το ποσοστό που οφείλεται στον άνδρα, οι γυναίκες που δεν μπορούν να συλλάβουν φτάνουν στο 10%. Σε άλλες χώρες είναι στο 5-8%. Αυτές όμως είναι μέσες τιμές. Στις πόλεις το ποσοστό ανεβαίνει στο 22,25% ενώ στα ορεινά της Γαλλίας η στειρότητα βρίσκεται στο 2-3%.

Η μειωμένη γονιμότητα είναι ακόμη πιο διαδεδομένη από την πλήρη στειρότητα. Ένα μεγάλο ποσοστό οικογενειών κάνει μετά βίας δύο παιδιά, παρά τις προσπάθειες για περισσότερα. Για την ηθελημένη αποχή από την τεκνοποίηση μπορούν να δοθούν άπειροι λόγοι, αλλά ο κυριότερος λόγος είναι η μειωμένη θέληση για διαιώνιση. Δεν είναι μόνο κοινωνικοί λόγοι, αλλά κατά βάθος έχει χαθεί το πρωταρχικό ένστικτο που είναι συνδεδεμένο με την ύπαρξή μας, το οποίο μόνο βιολογικοί λόγοι μπορούν να το επηρεάσουν αποφασιστικά. Οι μιγάδες έχουν μειωμένη θέληση να διαιωνιστούν και το αξιολογούν κάτω από τα υλικά αγαθά. Η αναπαραγωγή δεν είναι ο σκοπός, απλώς τυχαίνει. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία του εγωισμού στην κοινωνία και της διάρρηξης των κοινωνικών δεσμών. Η εξαφάνιση των φυλετικών, οικογενειακών και εθνικών δεσμών σημαίνει απλά ανθρώπινες μάζες ατάκτως ερριμένες. Σε τέτοιες περιπτώσεις εύκολα βρίσκονται προφάσεις οικονομικές ή κοινωνικές για να μην κάνουμε παιδιά.

Το συμπέρασμα είναι ότι είναι πολύ πιθανό οι φυλές του ανθρώπου να εμφανίζουν κάποιον βαθμό υπογονιμότητας. Το ζήτημα πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω. Δυστυχώς οι γιατροί και οι βιολόγοι του σήμερα, όχι μόνο δεν διδάσκονται τις φυλές του ανθρώπου, αλλά αγνοούν και τις βασικές αρχές της βιολογίας που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν στη μελέτη του προβλήματος της υπογονιμότητας. Είναι αδιανόητο να μελετώνται συστηματικά τα υπόλοιπα ζώα, αλλά όχι ο άνθρωπος. Η επιστημονική απόδειξη οποιουδήποτε, έστω και μικρού, βαθμού στειρότητας μεταξύ διαφορετικών φυλετικών τύπων, είναι αναμενόμενο να έχει σοβαρότατες κοινωνικές συνέπειες.