Συνταγματάρχης Δαβάκης, ο ήρωας του Ελληνοϊταλικού πολέμου - σε ποιον φυλετικό τύπο ανήκει;

Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης (1897-1943) ήταν Έλληνας στρατιωτικός. Γεννηθείς στη Λακωνία, εισήχθη στην Σχολή Ευελπίδων, από όπου αποφοιτά ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Λαμβάνει μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου διακρίνεται για την τόλμη του, ενώ κινδύνεψε σοβαρά από τα ασφυξιογόνα αέρια. Προβιβάζεται σε λοχαγό επ'ανδραγαθία και συμμετέχει στην Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου και εκεί τιμάται για την ανδρεία του. Φοιτά σε στρατιωτικές σχολές σε Αθήνα και Παρίσι, λαμβάνει υψηλές διοικητικές θέσεις και έπειτα διδάσκει στις σχολές αυτές. Γράφει πολυάριθμα άρθρα και μελέτες σε στρατιωτικά περιοδικά και γίνεται πρώιμος θιασώτης της μηχανοκίνησης του στρατού. Το 1937 αποστρατεύεται για λόγους υγείας.

Λίγους μήνες πριν την Ιταλική εισβολή, ανακαλείται στην ενεργό υπηρεσία ως Συνταγματάρχης Πεζικού. Όταν οι Ιταλοί εισβάλλουν, ο Δαβάκης και το σύνταγμα πεζικού του αντιμετωπίζει επιτυχώς την Μεραρχία Αλπινιστών Τζούλια που είχε εισχωρήσει βαθιά στην Ελληνική επικράτεια και την αναγκάζει να υποχωρήσει. Ο ίδιος όταν τραυματίζεται στο στήθος, διώχνει τον αξιωματικό που έρχεται σε βοήθεια και τον στέλνει πίσω στις θέσεις του. Επιζεί, αλλά ο τραυματισμός είναι βαρύς και αποστρατεύεται. Η επιχείρηση αυτή αποτέλεσε την πρώτη νίκη του Ελληνικού Στρατού και το εφαλτήριο για την ολοταχώς υποχώρηση των Ιταλών. Ο Δαβάκης μετατρέπεται...
σε ήρωα για την αυτοθυσία και τις στρατιωτικές ικανότητές του που οδήγησαν στη νίκη, με τον ίδιο να γλιτώνει παρά τρίχα τον θάνατο.

Ο Δαβάκης νοσηλεύεται στην Αθήνα και όταν οι Ιταλοί μπαίνουν ως κατοχική δύναμη στην Αθήνα, συλλαμβάνουν τον Δαβάκη και άλλους αξιωματικούς ως υπόπτους αντιστασιακής δράσης. Επιβιβάζονται σε Ιταλικό πλοίο για να φυλακιστούν στην Ιταλία. Όμως το πλοίο τορπιλίζεται από συμμαχικό υποβρύχιο και ο Δαβάκης πνίγεται στα ανοιχτά της Αδριατικής.

Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης εκτός από ήρωας του Ελληνοϊταλικού πολέμου του '40, θεωρήθηκε ικανός στρατιωτικός ηγέτης, με απαράμιλλο θάρρος, μεγάλη θεληση και εντυπωσιακή αντίληψη του χώρου.

Ο Δαβάκης ανήκει στον Διναρικό φυλετικό τύπο. Η φωτογραφία του δίπλα είναι αυτή ενός τυπικού Διναρικού. Λεπτοπρόσωπος, με σκληρό βλέμμα, έντονη μύτη, ενώ η γραμμή των μαλλιών του και η περιοχή του στόματος δεν αφήνουν αμφιβολία για την φυλετική του υπόσταση. Στον χαρακτήρα είναι θαρραλέος, δραστήριος, τολμηρός. Γνωρίσματα που αρμόζουν σε έναν Διναρικό που έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα, κατά τα ηρωικά πρότυπα.

Είναι γεγονός ότι στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο συμμετείχαν πολλοί Διναρικοί από την Ελληνική πλευρά. Αν κοιτάξει κανείς λίγο βαθύτερα την Ελληνοϊταλική διαμάχη, υπό το φυλετικό πρίσμα, θα βγάλει πολλά ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Σε κάθε εισβολή, οι πρώτοι που επιστρατεύονται είναι οι κοντινότεροι στο μέτωπο, ως οι έχοντες το μέγιστο κίνητρο να πολεμήσουν για τις εστίες τους. Στην περίπτωση του Ελληνοϊταλικού μετώπου, οι επίστρατοι ήταν κυρίως Ηπειρώτες, πράγμα που σημαίνει ότι ο Ελληνικός στρατός λογικά έσφυζε από Διναρικούς. Οι Διναρικοί είναι άριστοι στρατιώτες, με εξαιρετική αντίληψη του χώρου, τεράστιες σωματικές αντοχές, φανατισμό και θάρρος. Παρότι ευερέθιστοι και απείθαρχοι, υπό πατριωτικό φανατισμό αυτά τα γνωρίσματα αποδυναμώνονται. Από την άλλη, αν δει κάποιος λεπτομερώς τις Μεραρχίες των Ιταλών, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότερες ήταν από την Βόρεια Ιταλία. Πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα θα είχαν πολλούς Αλπικούς, που πλειοψηφούν στην Βόρεια Ιταλία. Λόγω των εδαφικών και κλιματολογικών συνθηκών, οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν τον ανώτερο εξοπλισμό τους, με αποτέλεσμα η μάχη να τείνει ισότιμη. Και βέβαια οι Διναρικοί στρατιώτες δεν συγκρίνονται με τους Αλπικούς. Ο φυλετικός παράγοντας δεν ήταν προφανώς ο μόνος που οδήγησε στη νίκη, αλλά είναι γνωστό ότι η φυλή των στρατιωτών διαδραματίζει σημαντικότατο ρόλο στην έκβαση των μαχών. Πάντως οι Διναρικοί είναι εν δυνάμει ικανότατοι στρατιώτες, αλλά και αξιωματικοί, ειδικά στο Πεζικό, όπως ήταν και ο ήρωας Συνταγματάρχης Δαβάκης.

Η υπερηφάνεια για τους προγόνους είναι κενή περιεχομένου για τους σύγχρονους Έλληνες, αν δεν συνδυάζεται με οργανωμένο αγώνα υπέρ του Έθνους, το οποίο καταβαραθρώνεται και εξευτελίζεται καθημερινά.