Η επίδραση του αλκοολισμού στους απογόνους

Η επίδραση του αλκοόλ στον ανθρώπινο οργανισμό αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης για τους επιστήμονες. Άλλοι βρίσκουν θετικά στο να πίνουμε αλκοολούχα ποτά, ενώ άλλοι ζητούν μέχρι και την απαγόρευσή τους, ακόμα και για λόγους υγείας. Την ανθρωπολογία απασχολεί το ζήτημα του κατά πόσο το αλκοόλ και ειδικά ο αλκοολισμός προκαλεί αρνητικές επιδράσεις στους απογόνους. Μία πολύ σημαντική μελέτη επί του ζητήματος της επίδρασης του αλκοολισμού στους απογόνους δημοσίευσε η Ethel Elderton υπό τον τίτλο "A first study of the influence of parental alcoholism".

Η μελέτη προσπαθεί να δείξει τις επιδράσεις στην υγεία, στην σωματική διάπλαση και στις πνευματικές ικανότητες των παιδιών από αλκοολικούς γονείς. Το πρόβλημα του αλκοολισμού είναι έντονο στις βόρειες Ευρωπαϊκές χώρες και αποτελεί ευαίσθητο ζήτημα. Ο αλκοολισμός αποτελεί κοινωνική μάστιγα και όλοι διατίθενται αρνητικά εναντίον του. Ωστόσο το κατά πόσον αυτός επιδρά στους απογόνους είναι άλλο ζήτημα. Αυτό...
εξέτασε η Elderton κάνοντας εκτεταμμένη στατιστική μελέτη, με τη βοήθεια του Karl Pearson. Από την πλευρά της ευγονικής, ο αλκοολισμός εξετάζεται αρχικά ως προς το κατά πόσο αποτελεί ένδειξη ότι ο γονέας έχει ήδη κάποιο γενετικό πρόβλημα, ώστε να το μεταδόσει στους απογόνους. Επίσης, πρέπει να εξεταστεί το κατά πόσον επηρεάζει το οικογενειακό περιβάλλον όπου ανατρέφονται τα παιδιά. Ακόμη, το κατά πόσο ο αλκοολισμός στους γονείς εξασθενίζει το έμβρυο ή το σπέρμα, ή την ανάπτυξη του παιδιού.

Υπάρχουν διάφορα επιμέρους προβλήματα της μελέτης, όπως το αν είναι αλκοολικός ο ένας ή και οι δύο γονείς, αν ήταν αλκοολικοί όταν γεννήθηκαν οι απόγονοι ή μόνο πριν ή μετά. Επίσης τα όρια μεταξύ αλκοολικού και μέτριου πότη είναι δυσδιάκριτα. Τα στατιστικά στοιχεία έχουν ληφθεί από τις περιοχές του Μάντσεστερ και τουΕδιμβούργου.

Τα αποτελέσματα είναι αναμενόμενα για όποιον γνωρίζει τις βασικές αρχές της κληρονομικότητας.
Ως προς το ύψος και το βάρος των παιδιών, η συσχέτιση είναι ελάχιστη, κάτω από 0.10, ακόμα και αρνητική, συγκρίσιμη με το στατιστικό σφάλμα.

Ως προς την υγεία στο Μάντσεστερ έχουμε τους εξής πίνακες με ποσοστά:

Οι διαφορές και πάλι είναι μηδαμινές και είναι πιο πιθανό να οφείλονται είτε σε στατιστικό σφάλμα, είτε να προκύπτουν από κοινωνικά αίτια.

Στο Εδιμβούργο προκύτπουν έχουμε παρόμοιας σημασίας ποσοστά:

Ως προς την πνευματική υγεία, η συσχέτιση του αλκοολισμού με νοητικά προβλήματα είναι ελάχιστη έως αρνητική.

Ως προς την ευφυΐα, πάλι δεν υπάρχουν εμφανείς διαφοροποιήσεις σύμφωνα με τους παρακάτω πίνακες:

Εν συντομία προέκυψαν τα εξής:
- Οι ρυθμοί θανάτων είναι πιο μεγάλοι στους αλκοολικούς, αλλά αυτό φαίνεται να οφείλεται στην παραμέλησηη των τέκνων ή σε κοινωνικούς λόγους και μάλιστα αυξάνει όταν αλκοολική είναι η μητέρα.
- Το ύψος και το βάρος των αλκοολικών παιδιών είναι περίπου ίδιο με αυτό των υπολοίπων.
- Οι μισθοί των αλκοολικών είναι αναμενόμενα ανεπαίσθητα χαμηλότεροι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οφείλονται σε πνευματική η σωματική κατωτερότητα.
- Η υγεία των παιδιών των αλκοολικών είναι ελαφρά καλύτερη από αυτή των υπολοίπων, αλλά και πάλι οι διαφορές είναι αμελητέες.
- Ο αλκοολισμός των γονέων δεν προκαλεί πνευματικές παθήσεις στα παιδιά.
- Η σχέση του αλκοολισμού των γονέων με την ευφυΐα των παιδιών είναι τόσο μικρή και χρειάζεται μεγαλύτερο δείγμα.
- Τα παιδιά των αλκοολικών έχουν καλύτερη όραση, πιθανόν επειδή ζου περισσότερο χρόνο στον δρόμο και όχι στο σπίτι. Και πάλι οι διαφορές είναι μικρές.

Δηλαδή φαίνεται ότι δεν υπάρχει διαφοροποίηση σε ύψος, βάρος, πνευματικές παθήσεις, ευφυΐα, ενώ τα λίγο χειρότερα εισοδήματα και ρυθμοί θανάτων είναι καθαρά λόγω παραμέλησης των τέκνων, που κατά τα γεννιούνται υγιέστατα. Σε μερικές περιπτώσεις τα παιδιά των αλκοολικών υπερτερούν των υπολοίπων, όπως στην όραση και στην γενική υγεία. Όλα αυτά είναι απολύτως λογικά, καθότι ο αλκοολισμός δεν κληρονομείται, συνεπώς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στον απόγονο, ο οποίος λαμβάνει το ίδιο γενετικό υλικό από τους δυο γονείς, είτε αυτοί πίνουν, είτε δεν πίνουν. Αλκοολικοί και μη αλκοολικοί δεν ξεχωρίζουν.

Η μελέτη αυτή προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών στην επιστημονική κοινότητα και ειδικά στις τάξεις κάποιων ευγονιστών, καθώς και στο κίνημα εναντίον του αλκοολισμού. Αρκετοί ευγονιστές το είχαν ρίξει στον ηθικισμό, αντί να αντιμετωπίζουν την ευγονική με επιστημονικά κριτήρια. Δηλαδή, ενώ θα έπρεπε να είναι αντίθετοι στον αλκοολισμό για λόγους υγείας και ευεξίας του πληθυσμού, κάποιοι θεώρησαν ότι αυτό ο αλκοολισμός διαδίδεται κληρονομικά και θα πρέπει οι αλκοολικοί να μην γεννούν παιδιά ή και να στειρώνονται. Πράγμα όπως που κατέρριψε η μελέτη της Elderton, βρίσκοντας αμελητέα συσχέτιση μεταξύ αλκοολισμού και αρνητικής επίδρασης στους απογόνους. Η σφοδρότητα των αντιδράσεων ανάγκασε τον Karl Pearson, που βρίσκεται πίσω όπου διαβάζετε Elderton, να δημοσιεύσει ένα παράρτημα για την μελέτη αυτή, όπου ξεφτιλίζει κάτι άσχετους οικονομολόγους σαν τον Keynes - που έφτασαν στο σημείο να χρησιμοποιούν δείγμα δύο (2) ατόμων! - οι οποίοι δυστυχώς διδάσκονται στα πανεπιστήμια σήμερα και θεωρούνται αυθεντίες! Οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν και ο Pearson αναγκάστηκε να εκδώσει και δεύτερη μελέτη επί του θέματος, όπου καταρρίπτει τους ισχυρισμούς όσων επιστημόνων προσπάθησαν να αποδείξουν ότι οι συνέπειες του αλκοολισμού είναι κληρονομήσιμες και υπεύθυνες για την υποβάθμιση της υγείας και του πνεύματος των απογόνων. Ο Pearson, ασυναγώνιστος στον τομέα της στατιστικής, δεν δυσκολεύτηκε να επιβληθεί επιστημονικά, όσο και αν κάποιοι δεν θέλησαν να παραδεχτούν την ήττα τους.

Το συμπέρασμα δεν είναι να γίνετε αλκοολικοί, όπως το εξέλαβαν κάποιοι τότε, αλλά ότι ο αλκοολισμός δεν κληρονομείται. Όμως ο αλκοολισμός αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα και πρέπει να περιοριστεί, αλλά δεν είναι πρόβλημα με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθεί η ευγονική, καθότι μη κληρονoμικός.