Αφιέρωμα στις φυλές της Ευρώπης από το αμερικανικό περιοδικό LIFE του 1939!!!

Η επικράτηση των Εθνικοσοσιαλιστών στη Γερμανία αύξησε κατακόρυφα το ενδιαφέρον για την φυλετική ανθρωπολογία. Ακόμα και περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας περιέχουν άρθρα σχετικά με τους φυλετικούς τύπους στον άνθρωπο και την επιστήμη της φυλετικής ανθρωπολογίας. Η μελέτη των φυλών του ανθρώπου αρχίζει να ενδιαφέρει ακόμα και απλούς ανθρώπους, που αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι κάθε φυλετικός τύπος αντιστοιχεί σε συγκεκριμένα ψυχικά χαρακτηριστικά.

Αφορμή για τη συγγραφή του άρθρου, όπως ξεκαθαρίζεται στην αρχή του, είναι η επίδραση...

Διναρικοί, οι ιδανικοί αντάρτες

Είναι γνωστό ότι οι βαλκανικοί λαοί κατά το παρελθόν έγιναν γνωστοί για τις ικανότητες τους στον ανταρτοπόλεμο. Τα ιστορικά παραδείγματα στον χώρο των βαλκανίων είναι πολλά, με ενδεικτικότερο το πρόσφατο παράδειγμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το σημαντικότερο αντάρτικο ξέσπασε στις περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Γιατί όμως οι λαοί των Βαλκανίων διακρίνονται στον ανταρτοπόλεμο;

Στα δυτικά βαλκάνια ζει σε μεγάλες συγκεντρώσεις ο Διναρικός φυλετικός τύπος. Οι Διναρικοί ως προς την σωματοδομή, είναι λεπτοί εξωμορφικοί με εντυπωσιακές αντοχές. Ως προς την συμπεριφορά, διαπνέονται από πνεύμα ανεξαρτησίας, ευκολία προσανατολισμού, είναι ευερέθιστοι, δραστήριοι και φανατίζονται εύκολα. Ο συνδυασμός όλων αυτών των χαρακτηριστικών τους καθιστά άριστους αντάρτες. Οι αντοχές είναι πολύ σημαντικές στον ανταρτοπόλεμο, καθώς οι αντάρτες ίσως να χρειαστούν μέρες για να βρουν τροφή. Η εξωμορφική σωματοδομή επίσης βοηθά στις δυσκολίες ενός ανταρτοπολέμου, που συνήθως διεξάγεται σε ορεινές περιοχές. Φαίνεται μάλιστα ότι ο Διναρικός τύπος είναι απόλυτα προσαρμοσμένος σε ορεινή σκληρή διαβίωση.

Το πνεύμα ανεξαρτησίας και η ενεργητικότητα τους οδηγούν να βγουν σχετικά πιο εύκολα από άλλες φυλές στο αντάρτικο όταν καταπιέζονται. Με κατάλληλη καθοδήγηση, οι διναρικοί, που δεν διακρίνονται για την οξυδέρκειά τους, μπορεί να φανατιστούν σε υπερβολικό βαθμό και να αγωνιστούν μέχρι θανάτου εναντίον του εχθρού. Είναι τολμηροί και ο φανατισμός τους κάνει ακατάβλητους. Οι Διναρικοί χαρακτηρίζονται από έλλειψη πειθαρχίας, ωστόσο στον ανταρτοπόλεμο, οι πολεμιστές έχουν αρκετή αυτονομία και με αρκετό φανατισμό τα προβλήματα απειθαρχίας ξεπερνώνται.

Οι τρομερές δυσκολίες του αντάρτικου το καθιστούν πιο δύσκολο για άλλους φυλετικούς τύπους. Αλπικοί είναι αδύνατο να κάνουν αντάρτικο λόγω ατολμίας, ενώ Νορδικοί έχουν προβλήματα αντοχής και όχι μαχητικότητας. Οι αντάρτες σε κάθε περίπτωση είναι λίγοι σε αριθμό. Αν δείτε εικόνες, θα διαπιστώσετε ότι όχι μόνο στα δυτικά βαλκάνια, αλλά σε όλη τη βαλκανική χερσόνησο, σε διάφορες περιπτώσεις αντάρτικων, οι αντάρτες ήταν κυρίως του Διναρικού τύπου, παρότι ζουν και άλλες φυλές σε αυτές τις περιοχές.

Η διαπίστωση αυτή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από τα κράτη της βαλκανικής χερσονήσου, έτσι ώστε Διναρικοί να επιλέγονται στους Ορεινούς Στρατιωτικούς Σχηματισμούς και για επιχειρήσεις εναντίον των ανταρτών. Διότι αν είσαι καλός αντάρτης, μπορείς να είσαι και καλός διώκτης τους. Αυτό αξιοποιήθηκε στο έπακρο από τους Γερμανούς στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και από τους Οθωμανούς κατά την Τουρκοκρατία, βάζοντας Διναρικούς να κυνηγούν τους υπόλοιπους Διναρικούς, αξιοποιώντας την χαλαρή εθνική συνείδησή τους.

Το πρόσωπο του Φιλίππου Β' της Μακεδονίας

Ο Φίλιππος Β' της Μακεδονίας, πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν αυτός που ισχυροποίησε και επέκτεινε το βασίλειο της Μακεδονίας, υποτάσσοντας τις περισσότερες Ελληνικές πόλεις, καθώς και τους Θράκες, Ιλλυριούς και Παίονες. Η ζωή του μεγάλου πολιτικού και στρατιωτικού ηγέτη ήταν ταραχώδης. Προετοίμασε το έδαφος για τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος συνάσπισε όλους τους Έλληνες εναντίον των ασιατών βαρβάρων που είχαν προκαλέσει τόσα δεινά στον Ελληνισμό.

Στο βίντεο παρουσιάζεται μια επιτυχημένη ανακατασκευή του προσώπου του Φιλίππου του Β' της Μακεδονίας, με βάση την προτομή του, με τη χρήση λογισμικού. Ο Φίλιππος με βάση την προτομή του ανήκει στον Μεσογειακό φυλετικό τύπο, έχοντας σγουρά μαλλιά, σαρκώδη χείλη, έντονη τριχοφυΐα προσώπου, "ανοιχτά" μάτια, μεσοπροσωπία.



Από την άλλη, μια αποτυχημένη προσπάθεια ανακατασκευής του προσώπου από τα λείψανα του τάφου του πραγματοποιήθηκε από Βρετανούς αρχαιολόγους, όπως φαίνεται στην φωτογραφία. Μάλλον ως Αλπικός παρουσιάζεται και δεν έχει καμία σχέση με την προτομή, αλλά ούτε και με το νόμισμα που τον απεικονίζει! Οι "ανακατασκευές" από "αρχαιολόγους" για διάφορα ιστορικά πρόσωπα με χρήση λειψάνων, είναι σχεδόν πάντοτε αποτυχημένες και συχνά πολιτικά καθοδηγούμενες.

Αντιθέτως το άγλαμα του Φιλίππου στην Θεσσαλονίκη είναι κοντά στην απεικόνιση της σωζόμενης προτομής.

Φυλετική ανθρωπολογία και κοινωνιολογία

Κοινωνιολογία είναι η επιστήμη που μελετά τις κοινωνίες. Πιο συγκεκριμένα, επειδή οι κοινωνίες αποτελούνται στο πιο χαμηλό επίπεδο από μεμονομένα αλληλεπιδρούντα άτομα, η κοινωνιολογία καταλήγει στο να είναι η μελέτη της συμπεριφοράς μεταξύ των ανθρώπων. Οι κοινωνιολόγοι συνεπώς θα πρέπει να μελετούν κάθε παράγοντα που επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά, για να μπορέσουν να βγάλουν ορθά συμπεράσματα.

Συχνά θα έχετε διαβάσει διάφορα κείμενα κοινωνιολογίας τα οποία περιέχουν πομπώδεις ακατανόητους όρους, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να μην καταλαβαίνει τίποτα. Διάφοροι διάσημοι ιστορικά "κοινωνιολόγοι" εισάγουν ασαφή ορολογία, η οποία όντας κενού περιεχομένου, ούτε αποδεικνύει τίποτα, ούτε ωθεί στην επιστημονική πρόοδο. Όταν διαβάζει τους "κλασικούς" κοινωνιολόγους, ένας επιστήμονας καταλαβαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν ή να μελετήσουν σε βάθος τα φαινόμενα, εφευρίσκουν μια ορολογία δική τους και την εφαρμόζουν στην κοινωνική πραγματικότητα κάνοντας λογικές ακροβασίες ασαφολογίας. Όταν διαβάζετε ένα "κοινωνιολογικό" κείμενο που περιέχει ασάφειες και δεν το καταλαβαίνετε, φταίει ο συγγραφέας και όχι εσείς.

Οι κοινωνιολόγοι αγνοούν συστηματικά την...

Έθνος και Φυλή, δυο έννοιες αναπόσπαστες

Ο Ηρόδοτος είχε θέσει ως συστατικά στοιχεία ενός έθνους το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον. Η κοινή γλώσσα, η κοινή θρησκεία και ο κοινός τρόπος ζωής είναι στοιχεία που ισχυροποιούν την ενότητα ενός έθνους. Μελετώντας την ιστορία μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι γλώσσα, θρησκεία, παραδόσεις δεν αρκούν από μόνα τους για τον χαρακτηρισμό ενός έθνους. Μπορεί να είναι ενοποιητικά στοιχεία, ωστόσο η ανυπαρξία κοινής φυλετικής προέλευσης οδηγεί αργά ή γρήγορα σε διάσπαση ή εξαφάνιση του έθνους.

Κάθε έθνος αν βρεθεί ανεπηρέαστο, αναπτύσσει τη δική του γλώσσα και θρησκεία, ωστόσο αυτές μπορούν να του επιβληθούν και μετά από κατάκτηση. Στην δεύτερη περίπτωση, γίνονται επιφανειακά δεκτές με τη φυλή να αλλοιώνει τις επιδράσεις αυτές ώστε να ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεσή της. Η γλώσσα μιλιέται με διαφορετικό τρόπο και σιγά σιγά διαφοροποιείται μέχρι να γίνει ξεχωριστή διάλεκτος ή γλώσσα. Η θρησκεία υιοθετείται επιφανειακά και μετασχηματίζεται ώστε να ταιριάζει στον ψυχισμό της φυλής. Ο τρόπος ζωής μόνο στους τύπους αλλάζει. Πραγματική αλλαγή συμπεριφοράς συμβαίνει μόνο με την εισαγωγή αλλόφυλων. Όσοι περισσότεροι αλλόφυλοι εισέρχονται, τόσο η διάσπαση του έθνους θα πλησιάζει, λόγω των διαφορετικών κοινωνικών, πολιτιστικών, θρησκευτικών προτιμήσεων. Ένα κράτος, αν δεν είναι φυλετικα ομοιογενές, πρέπει να το επιδιώκει, ώστε να διατηρεί τη συνοχή του.

Λαοί μικτοί, αλλά με κοινή θρησκεία, θεωρούμενοι ως "έθνος", οδηγήθηκαν γρήγορα σε διάσπαση σε επιμέρους εθνικά κράτη. Η καθολική Αυστροουγγαρία διεσπάσθη στις επιμέρους εθνότητες που την αποτελούσαν και την υπέσκαπταν. Επίσης, η γλώσσα, δεν αρκεί σε καμία περίπτωση για να χαρακτηρίσει ένα έθνος. Πολλές αραβόφωνες χώρες έχουν καμία ή ελάχιστη εθνολογική ή φυλετική σχέση μεταξύ τους. Κάθε ανθρώπινη φυλή διαθέτει τα δικά της ψυχικά χαρακτηριστικά, τα οποία διαφέρουν από αυτά των υπολοίπων. Ο τρόπος ζωής ενός έθνους είναι απ'ευθείας παράγωγο των ψυχικών χαρακτηριστικών της φυλής. Η θρησκευτική, γλωσσική και πολιτιστική έκφραση είναι δευτερεύοντα παράγωγα στοιχεία της φυλετικής συμπεριφοράς. Η Φυλή είναι συνεπώς ο βαθύτερος ενοποιητικός παράγοντας του Έθνους.

Ο Gustave Le Bon για τους πολέμους

"Όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι της ανθρωπότητας: πόλεμοι κατακτητικοί, δυναστικοί, θρησκευτικοί, προπαγανδιστικοί, δεν ήταν τις περισσότερες φορές παρά πόλεμοι φυλών"

Gustave Le Bon, Πολιτική Ψυχολογία

Ο Περικλής όπως ήταν στην πραγματικότητα!

Ο Περικλής σύμφωνα με την προτομή του ανήκει στον Μεσογειακό φυλετικό τύπο. Στο παραπάνω σχήμα δίνεται μια αναπαράστασή του με χρώμα, που ταιριάζει απόλυτα με τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της προτομής. Παρατηρήστε την στολή του Μουσολίνι (!). Επιβλητική φυσιογνωμία φαίνεται ο Περικλής!

6 μήνες ΦΥΛΕΤΙΚΑ! Το ιστολόγιο γιορτάζει τους 6 μήνες λειτουργίας του!

Το ιστολόγιο φιλοδοξεί να αυξήσει το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την φυλετική ανθρωπολογία. Κάθε φυλή έχει τα δικά της ψυχικά γνωρίσματα. Η φυλετική σύνθεση ενός έθνους επιδρά καταλυτικά στην διαμόρφωση του πολιτισμού και της ιστορίας του. Η φυλή επηρεάζει και την προσωπική συμπεριφορά.

Για να γνωρίσετε τις ανθρώπινες φυλές της Ευρώπης, ανατρέξτε στις παλαιότερες αναρτήσεις και στα βιβλία στους συνδέσμους. Μελετήστε τα σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά των φυλών. Για όσους θέλουν να εντρυφήσουν, υπάρχουν τα Forum φυλετικής ανθρωπολογίας, όπου παρέχονται σημαντικές γνώσεις. Έπειτα παρατηρήστε τους ανθρώπους γύρω σας και θα διαπιστώσετε ότι εμφάνιση και συμπεριφορά είναι έννοιες αλληλένδετες. Τότε θα διαπιστώσετε την κολοσιαία σημασία της φυλετικής ανθρωπολογίας και θα κατανοήσετε πως αν αλλάξει η φυλετική σύνθεση ενός πληθυσμού, αμέσως θα αλλάξουν η συμπεριφορά, ο πολιτισμός, τα έθιμα, οι τέχνες, οι επιστήμες, ή με μια λέξη, τα πάντα.

Αναπαραστάσεις σε αρχαιοελληνικά αγγεία οίνου: ποιον φυλετικό τύπο απεικονίζουν;

Οι μορφές, οι περισσότερες γυναικείες, ανήκουν στον Μεσογειακό φυλετικό τύπο. Αναπαριστώνται με σγουρά καστανά ή μαύρα μαλλιά, εξωμορφικές, δολιχοκεφαλικές, με ίσια μύτη, πρόσωπο και πηγούνι χωρίς γωνίες, όλα γνωρίσματα αυτού του φυλετικού τύπου.

Οι διαφορετικές σωματοδομές στη γυναίκα

Η πρώτη γυναίκα αναπαριστά τον Νορδικό τύπο, ενώ η δεύτερη τον Βαλτικό. Ακόμα και αν οι δύο γυναίκες είναι λεπτές και με το ίδιο βάρος, οι σωματοδομές είναι διαφορετικές. Η Νορδική γυναίκα είναι εξωμορφική, δηλαδή με στενό κορμό και μικρή εναπόθεση λίπους, ενώ η Βαλτική είναι ενδομορφική, δηλαδή με πιο ευρεία σωματοδομή και με περισσότερο λίπος εκ φύσεως.

Η Νορδική γυναίκα επίσης απεικονίζεται ψηλή, με λεπτό πρόσωπο, λεπτό λαιμό και ίσια μύτη, ενώ η Βαλτική πιο κοντή, με ευρύ πρόσωπο, ευρύ λαιμό και κοίλη μύτη.

Η πρακτική εφαρμογή της ευγονικής στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία

Η ευγονική είναι η επιστήμη που ως σκοπό έχει να κληρονομηθούν στους απογόνους επιθυμητά χαρακτηριστικά, τα οποία θεωρούνται ότι βελτιώνουν το είδος. Η βελτίωση μπορεί να προκύψει όταν οι επιθυμητοί γονείς παράγουν πολλούς απογόνους, ενώ οι ανεπιθύμητοι ελάχιστους. Σαν ιδέα ακούγεται λογική, αλλά στην πράξη τα πράγματα είναι περίπλοκα. Ο ορισμός των επιθυμητών χαρακτηριστικών είναι δύσκολος και συνήθως ασαφής. Το μεγαλύτερο πρόβλημα προκύπτει από αυτούς που θα πρέπει να υποστούν απαγόρευση αναπαραγωγής, συνήθως μέσω στείρωσης.

Η φυλή και η βελτίωσή της είναι κεφαλαιώδεις έννοιες της Εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθεώρησης. Στις 14 Ιουλίου 1933, λίγους μήνες μετά την άνοδο των Εθνικοσοσιαλιστών στην εξουσία, ανακοινώθηκε η ευγονική νομοθεσία. Σύμφωνα με αυτή, θεσπίστηκαν κάποιες κατηγορίες βαριών κληρονομικών ασθενειών και αν κάποιος είχε μια τέτοια ασθένεια, υποβάλλονταν σε στείρωση. Τέτοιες ασθένειες ήταν π.χ. σχιζοφρένεια, κληρονομική κώφωση, σοβαρές παραμορφώσεις, κτλ. Όλοι οι γιατροί είχαν υποχρέωση να ενημερώνουν τα κατά τόπους ειδικά γραφεία για το αν οι ασθενείς έχουν κάποια κληρονομική ασθένεια. Όσοι εντοπίζονταν, εξετάζονταν και από ειδικούς γιατρούς και αν επιβεβαιώνονταν η ύπαρξη ασθένειας που όριζε ο νόμος, επιβάλλονταν υποχρεωτική στείρωση. Αντιδράσεις υπήρξαν, αλλά ήταν αμελητέες.

Αν η υπόθεση ήταν περίπλοκη, μπορούσε να ασκηθεί έφεση και η υπόθεση να εκδικαστεί από ειδικά δικαστήρια με εξειδικευμένους γιατρούς. Σε σπάνιες περιπτώσεις η υπόθεση πήγαινε και στο μοναδικό δικαστήριο δευτέρου βαθμού, όπου η υπόθεση τελεσιδικούσε. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων ήταν κατά κανόνα πολύ επιεικείς και κάθε αμφιβολία ήταν υπέρ του ασθενούς.

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ευγονική πολιτική της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και την πρακτική εφαρμογή της, μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο του L. Stoddard "Into the Darkness", 1940, στο κεφάλαιο 16, καθώς επίσης και στο Eugenics Review, "German Eugenics in Practice", 1936.

Πέρα από την πρακτική εφαρμογή, σε συμβουλευτικό επίπεδο λειτουργούσαν γραφεία Φυλετικής Υγιεινής για ενημέρωση και σε θεωρητικό επίπεδο, ευγονική έρευνα διεξήγαγε το Kaiser Wilhelm Institute of Anthropology, Human Heredity, and Eugenics, που είχε ιδρυθεί από την δημοκρατική κυβέρνηση του 1927.

Συμπερασματικά, η ευγονική πολιτική της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας είχε σαν σκοπό να σταματήσει η διάδοση παρακμιακών στοιχείων στην κοινωνία και η αντικατάστασή τους από υγιή στοιχεία. Πολιτική απαραίτητη για την βελτίωση ενός έθνους. Η αποφυγή γέννησης ανθρώπων με βαριές κληρονομικές ασθένειες, μέσω στείρωσης, είναι καλύτερη για το έθνος από την τεχνητή διατήρηση στη ζωή ενός παραμορφωμένου εκ γενετής ανθρώπου. Η αντικατάσταση ενός ανθρώπου βαριά παραμορφωμένου που η φύση θα εξάλειφε, από έναν υγιή, είναι απείρως προτιμότερη αν το δει κανείς από την πλευρά ολόκληρης της φυλής ή του έθνους ή ακόμη και από οικονομική σκοπιά. Η απόρριψη των στοιχείων που η ίδια η φύση εξαλείφει και η αντικατάστασή τους από υγιή είναι πολύ σημαντική και πρέπει να γίνει μέρος της ηθικής κάθε πολιτισμένου λαού. Οι Σπαρτιάτες και πολλοί αρχαίοι λαοί είχαν συνειδητοποιήσει τη σημασία της ευγονικής.

Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική της μείωσης των ανεπιθύμητων στοιχείων στη Γερμανία ήταν η απολύτως στοιχειώδης και δεν λάμβανε υπόψη φυλετικά κριτήρια. Από την αντίθετη λογική, η αύξηση των επιθυμητών στοιχείων για τους Γερμανούς, δηλαδή της Νορδικής φυλής, ξεκίνησε σταδιακά το 1936 με το πρόγραμμα Lebensborn των SS.

Γιατί οι φυλετικοί χάρτες δεν συμπίπτουν με τους πολιτικούς χάρτες;

Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι οι κάτοικοι μιας χώρας αποτελούν μια φυλή. Εκφράσεις όπως "Γερμανική φυλή", "Ιταλική φυλή", "Γαλλική φυλή" θα τις έχετε συναντήσει. Υπό αυτήν την έννοια, οι λαοί θεωρούνται ομοιογενείς και διαφέρουν από όλους τους άλλους. Στη συνείδηση των περισσοτέρων, ένας που ζει μερικά χιλιόμετρα πέρα από τα σύνορα, σε μια γειτονική χώρα, είναι αλλόφυλος. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική.

Τα πολιτικά σύνορα προκύπτουν από τη διαρκη διαμάχη των διαφόρων κρατών μεταξύ τους. Επαρχίες αλλάζουν χέρια διαρκώς. Άλλα κράτη διαλύονται και απορροφώνται από τα γειτονικά τους, ενώ άλλα διασπώνται σε επιμέρους κράτη. Σε μια επαρχία που άλλαξε χέρια, δεν άλλαξε η φυλή των κατοίκων της από την μια μέρα στην άλλη. Δηλαδή, η προσάρτηση της Αλσατίας-Λωρραίνης, πότε από την Γαλλία, πότε από την Γερμανία, δεν σημαίνει ότι οι κάτοικοί της άλλαζαν φυλή κατά το δοκούν. Στην πραγματικότητα, σπάνια αλλάζει δραματικά η φυλετική σύνθεση μιας περιοχής. Για να γίνει αυτό πρέπει να μετακινηθούν πληθυσμοί και να εκδιωχθούν ή να εξαφανιστούν οι ντόπιοι, κάτι που δύσκολα συμβαίνει. Η διαπίστωση αυτή μπορεί να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι έννοιες κράτος και φυλή είναι πολύ δύσκολο να ταυτίζονται, όταν έχουν συμβεί ιστορικά πολλές πολεμικές διαμάχες. Τα σύνορα μπορούν να αυξήσουν την δυσκολία μίξης μεταξύ γειτονικών λαών, ωστόσο ιστορικά οι περιοχές αλλάζουν σύνορα πολλές φορές ή γίνονται σταδιακές ειρηνικές μετακινήσεις πληθυσμών.

Οι πόλεμοι σχεδόν πάντοτε έχουν φυλετική βάση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι περιοχές που κατακτώνται είναι φυλετικά ομοιογενείς. Και αυτοί που ξεκινούν τον πόλεμο ίσως να μην είναι ομοιογενείς και απλώς να το νομίζουν. Οι απελευθερωτικοί πόλεμοι γίνονται για την κατάκτηση εδαφών στα οποία κατοικούν ομόφυλοι. Βέβαια δεν είναι σίγουρο σε ποιον βαθμό τα εδάφη πράγματι κατοικούνται από ομόφυλους, καθώς η φυλετική ανθρωπολογία συνήθως είναι κάτι άγνωστο. Πολλές φορές κατακτώνται περιοχές για επεκτατικούς λόγους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι περιέχουν αλλόφυλους. Δείτε τον χάρτη για να διαπιστώσετε τη σχέση φυλής και πολιτικών συνόρων, ως αποτέλεσμα των ιστορικών μεταβολών στην Ευρώπη.

Συνεπώς τα κράτη συχνά δεν είναι ομοιογενή. Ωστόσο, επειδή η φυλετική ομοιογένεια μιας χώρας είναι ο ισχυρότερος ενοποιητικός παράγοντας, θα πρέπει να επιδιώκεται ως η πρώτη προτεραιότητα του κράτους. Το έθνος βρίσκει ευκολότερα κοινή πορεία, οράματα, ιδανικά και δημιουργεί πολιτισμό, χωρίς να πέφτει στις παλινωδίες των πολυφυλετικών κοινωνιών, που καταντούν ζούγκλες όπου θριαμβεύει ο ατομικισμός.

Αρχαίοι Πέρσες και η ομοιότητα με τους σημερινούς Ιρανούς

Αρκετές ανάγλυφες αναπαραστάσεις αρχαίων Περσών έχουν βρεθεί. Οι Περσες απεικονίζονται ανήκοντες στον λεγόμενο Ιρανικό φυλετικό τύπο, με την χαρακτηριστική κυρτή μύτη, είναι εξωμορφικοί, ενώ στις έγχρωμες τοιχογραφίες απεικονίζονται μελαχρινοί, με αρκετά σκούρο δέρμα. Μοιάζουν χαρακτηριστικά με τους σημερινούς κατοίκους του Ιράν και αποτελούν τους προγόνους τους. Σημειωτέον ότι το Ιράν μέχρι το 1935 ονομάζονταν Περσία, ενώ η γλώσσα που ομιλείται εκεί είναι η Περσική.

Σε ποια κατηγορία ανήκει η μύτη σας;

Η "Ελληνική" μύτη είναι ίσια και λεπτή, αντιστοιχώντας σε λεπτορρινία. Εμφανίζεται στον Μεσογειακό και Νορδικό φυλετικό τύπο, αλλά και στον Βορειοαφρικανικό, Κρομανοειδή, Αιθιοπικό, Αλπικό.

Η "Νουβική" μύτη εμφανίζεται στις φυλές της υποσαχάριας αφρικής, είναι αρκετά πλατιά και κοντή και αντιστοιχεί σε πατυρρινία ή μεσορρινία.

Η "Ρωμαϊκή" μύτη είναι κυρτή, αντιστοιχεί σε λεπτορρινία και εμφανίζεται κυρίως στον Διναρικό και λιγότερο στον Μεσογειακό τύπο.

Η "πατημένη" - Snub και η "κοίλη" - Turn-up μύτη είναι χαρακτηριστικές του Αλπικού και Βαλτικού τύπου, η πρώτη και του Κρομανοειδή. Είναι κοντές και αντιστοιχούν συνήθως σε μεσορρινία.

Η μύτη "γερακιού" εμφανίζεται στον Αραβικό και Ιρανικό φυλετικό τύπο, ενίοτε και στον Βορειοαφρικανικό. Η μύτη αυτή είναι λεπτή και κυρτή, με λεπτή απόληξη και διαφέρει από τη μύτη του Αρμενοειδούς, η οποία είναι κυρτή, αλλά ευρύτερη, με παχιά απόληξη.

Gustave Le Bon - Νόμοι εξελίξεως των λαών

Στο βιβλίο του αυτό του 1895, ο Gustave Le Bon περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι λαοί. Πρωταρχικό ρόλο στην διαμόρφωση του πολιτισμού κάθε λαού έχει η φυλή.

Κάθε φυλή εκτός από τα σωματικά χαρακτηριστικά, διαθέτει και κληρονομικά ψυχικά χαρακτηριστικά, εξίσου αμετάβλητα με τα σωματικά. Μπορεί σε έναν μεμονομένο άνθρωπο τα ψυχικά χαρακτηριστικά της φυλής να μην είναι προφανή, αλλά γίνονται ξεκάθαρα όταν μελετώνται λαοί. Η εκπαίδευση μεταβάλλει μόνο κάποιες επιφανειακές συμπεριφορές. Ένας επιστήμονες μπορεί να έχει πολλές γνώσεις, όμως ο χαρακτήρας του είναι αντίστοιχος με αυτόν του μέσου ατόμου της φυλής. Οι διάφορες φυλές βρίσκονται σε διαφορετικό επίπεδο πολιτισμού και δυνατότητας αφομοίωσης πολιτισμών.

Ο μοναδικός τρόπος για να μεταβληθεί η ψυχή ενός λαού είναι μέσω της φυλετικής μίξης με αλλόφυλους. Ο πολιτισμός κάθε φυλής αποτελεί έκφραση των ψυχικών της χαρακτηριστικών. Οι οποιεσδήποτε ξένες επιδράσεις αφομοιώνονται μόνο αφότου μεταβληθούν σε βαθμό ώστε να προσαρμοστούν στην ψυχή της φυλής. Πολλές φορές νέες πολιτιστικές επιδράσεις ή θεσμοί μόνο επιφανειακά γίνονται αποδεκτοί, ενώ κατά βάθος συνεχίζονται οι παλιές συμπεριφορές. Οι πολιτισμοί μεταβάλλονται με πολύ αργό ρυθμό, σε αντίθεση με την ιστορική αφήγηση που πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι με ένα γεγονός άλλαξαν θρησκείες ή πολιτισμοί. Οι αλλαγές είναι βαθμιαίες.

Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν πανομοιότυπο τρόπο διακυβέρνησης. Ωστόσο, οι μεν έχουν μεγάλη υλική και επιστημονική ανάπτυξη ενώ οι δε είναι υπανάπτυκτες. Στις ΗΠΑ, τουλάχιστον όταν έγραφε ο Le Bon, υπήρχαν κυρίως απόγονοι βορειοευρωπαίων, ενώ στην Λατινική Αμερική έντονη μίξη και κυρίως ιθαγενείς. Οι θεσμοί δεν μπορούν να μεταβάλλουν τη φυλή, η οποία ασχέτως επιφανειακών θεσμών συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο.

Άλλα παραδείγματα έχουν να κάνουν με την παρακμή των Ρωμαίων όταν σταδιακά οι λεγεώνες αντικαταστάθηκαν από ξένους μισθοφόρους, οι Γερμανικές φυλές είχαν ήδη εγκατασταθεί ειρηνικά στο εσωτερικό της και διοικούσαν ακόμη, υπό Ρωμαϊκή σημαία, αρκετές επαρχίες. Το τελειωτικό χτύπημα το 470μ.Χ. είναι μόνο το επιστέγασμα μιας σταδιακής ειρηνικής φυλετικής εισβολής.

Οι ιδέες, οι θρησκείες και πολιτικές θεωρίες που κατευθύνουν τους λαούς στην δημιουργία της ιστορίας, βασίζονται αποκλειστικά στην ψυχή και όχι στο λογικό. Ιδέες τελείως παράλογες ήταν ικανές να δημιουργήσουν φανατικούς πιστούς και να δημιουργήσουν ιστορία και ολόκληρους πολιτισμούς, καθότι μπόρεσαν να αγγίξουν την φυλετική ψυχή του λαού. Οι σοφοί με τις ανακαλύψεις τους μεταβάλλουν τον πολιτισμό, ωστόσο οι φανατικοί δημιουργούν την ιστορία.

Η πτώση των πολιτισμών είναι αποτέλεσμα της μείωσης της θέλησης και της δυναμικότητας. Η διαδικασία αυτή μπορεί να επιταχυνθεί από τη φυλετική μίξη που αλλάζει την ψυχή του λαού. Το τελειωτικό χτύπημα δίνει μια νέα πίστη ή ένας εισβολέας, που με περισσότερη ενέργεια και φανατισμό, θα επιβληθεί στη θέση της παλιάς καταστάσεως.

Το βιβλίο έχει εκδοθεί στα Ελληνικά, ενώ οι Γαλλομαθείς μπορούν να το διαβάσουν στα Γαλλικά εδώ.

Λήκυθοι από την αρχαία Αθήνα: ποιον φυλετικό τύπο απεικονίζουν;

Πατήστε πάνω για μεγέθυνση.

Οι λήκυθοι ήταν δοχεία για ελαιόλαδο. Οι παραστάσεις που σώθηκαν είναι με χρώμα πάνω σε λευκό φόντο. Οι μορφές είναι μελαχρινές ή καστανές, με ίσια μύτη, δολιχοκεφαλία, απαλά χαρακτηριστικά προσώπου και σώμα μεσομορφικό προς εξωμορφικό. Συνεπώς απεικονίζεται ο Μεσογειακός φυλετικός τύπος.

Η φυλετική σύνθεση λαών της Ευρώπης σύμφωνα με τον Ρουμάνο Iordache Făcăoaru

Με την φυλετική ανθρωπολογία δεν ασχολήθηκαν μόνο δυτικοευρωπαίοι. Σημαντικές σχολές φυλετικής ανθρωπολογίας κατά τον μεσοπόλεμο υπήρχαν στην Πολωνία, ενώ αρκετοί ασχολήθηκαν με τον κλάδο σε Ιταλία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ρωσία. Σχεδόν σε κάθε χώρα υπήρχαν ένας ή περισσότεροι που ενδιαφέρθηκαν για αυτόν τον ραγδαία αναπτυσσόμενο κλάδο.

Ο Iordache Făcăoaru ήταν εκπρόσωπος της Ρουμανικής φυλετικής ανθρωπολογίας. Στην παραπάνω λίστα του 1939 δίνεται η εκτίμηση της φυλετικής σύνθεσης διαφόρων λαών της Ευρώπης. Περιλαμβάνονται αρκετοί περιττοί φυλετικοί τύποι ή μίξεις, που μπορούν να ομαδοποιηθούν.

Να σημειώσουμε ότι ο Făcăoaru ήταν ενεργό μέλος της Σιδηράς Φρουράς του Κορνήλιου Κοντρεάνου.

Από McMahon R., The Races of Europe - Anthropological Race Classification of Europeans 1839-1939, σελ. 492.

Γιατί τα ονόματα των λαών πολλές φορές αρχικά άνηκαν σε αλλόφυλους;

Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται υπερήφανοι για το ότι ανήκουν σε έναν λαό. Τα ονόματα των λαών συχνά προέρχονται από πηγές που δεν έχουν καμία φυλετική σχέση με την σημερινή σύνθεση του λαού. Είναι ονόματα που αποκτήθηκαν παλαιότερα και έχουν μείνει στη μνήμη των λαών ως αντιπροσωπευτικά τους, πολλές φορές χωρίς να έχουν καμία σχέση με τους ίδιους. Παρόλα αυτά, οι λαοί φέρουν με υπερηφάνεια ονόματα που στην πραγματικότητα είναι αλλόφυλων και δηλώνουν πρωτύτερη κατάκτηση από εκείνους!

Για να γίνουν κατανοητά τα παραπάνω θα δοθούν μερικά παραδείγματα από λαούς της Ευρώπης που γνωρίζουμε αρκετά για την ιστορία τους.

Οι Γάλλοι, έχουν λάβει το όνομά τους ως λαός από τους Γαλάτες ή από τους Φράγκους (France). Γαλάτες και Φράγκοι ήταν ονόματα Νορδικών λαών που κατέκτησαν τμήματα της Γαλλίας παλαιότερα και επέβαλλαν το όνομά τους στους κατεκτηθέντες, οι οποίοι το οικειοποιήθηκαν, παρότι σήμερα οι Γάλλοι είναι κυρίως Αλπικοί, λίγο Μεσογειακοί νότια και δυτικά και ελάχιστα Νορδικοί στον Βορρά.

Οι Γερμανοί, Δανοί, Σουηδοί, έχουν όλοι τους ονόματα από αρχαίες Νορδικές φυλές, κάτι που ταιριάζει αρκετά με τη σημερινή φυλετική τους σύσταση.

Οι Ελβετοί, Βέλγοι, Ρώσοι έχουν ονόματα και αυτοί από Νορδικές φυλές, παρότι ένα μικρό μόνο μέρος τους είναι Νορδικό.

Οι Ιταλοί και Ισπανοί έχουν ονόματα από Ελληνικούς γεωγραφικούς όρους.

Οι Έλληνες έχουν πάρει το όνομά τους από αρχαίο λαό της Μεσογειακής φυλής στον Ελλαδικό χώρο, ακόμα και ως Γραικοί (Greece).

Οι Ούγγροι (ή Μαγυάροι) και Βούλγαροι έχουν ονόματα από Τουρανικές φυλές, παρότι ο σημερινός τους πληθυσμός λίγο έως ελάχιστα Τουρανικός.

Οι Ρουμάνοι έχουν πάρει το όνομά τους από άλλο λαό, τους Ρωμαίους, δηλαδή είναι τελείως ετεροπροσδιοριζόμενοι.

Οι Σλοβένοι, Κροάτες, Σέρβοι, έχουν ονόματα από Σλαβικές φυλές του παρελθόντος, ενώ οι ίδιοι είναι ελάχιστα Βαλτικοί φυλετικά.


Οι λαοί αποδέχονται το όνομα ακόμη και ξένης φυλής όταν κατακτηθούν, αρκεί να τους συμπεριφερθεί με ανεκτικότητα, να τους προσδώσει κύρος και να συμμετάσχουν μαζί σε κοινούς αγώνες.

Οι σημερινές ανθρώπινες φυλές υπήρχαν και στην αρχαιότητα;

Σύμφωνα με την θεωρία της εξέλιξης, τα ζώα μεταβάλλονται μέσω της φυσικής και σεξουαλικής επιλογής. Τα επίκτητα χαρακτηριστικά δεν κληρονομούνται, συνεπώς οι αλλαγές προκύπτουν από τις τυχαίες γενετικές μικρομεταβολές που συσσωρεύονται από γενιά σε γενιά, βάσει της φυσικής και σεξουαλικής επιλογής. Οι μεταβολές αυτές είναι πολύ αργές και για να είναι ευδιάκριτες χρειάζονται κατ'ελάχιστον δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Βέβαια, δεν είναι γνωστό πόσες χιλιάδες χρόνια ακριβώς χρειάζονται για να συσσωρευθούν αλλαγές, καθώς ο λόγος που επικρατούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά έναντι άλλων είναι άγνωστος.

Από την αρχαία εποχή για την οποία υπάρχουν ιστορικές πηγές, η χρονική απόσταση μέχρι σήμερα είναι μερικές χιλιάδες χρόνια. Στον Ελλαδικό χώρο, ο Κυκλαδικός πολιτισμός (3000 π.Χ.) απέχει από το σήμερα περίπου 5000 χρόνια. Για τον πολιτισμό της Αιγύπτου και της Ασσυρίας τα στοιχεία που διαθέτουμε πάνε ακόμη πιο πίσω χρονικά. Είναι συνεπώς κάποιες χιλιάδες χρόνια αρκετά για να αλλάξουν σημαντικά οι φυλές, ώστε οι σημερινές να μην έχουν καμία σχέση με τις αρχαίες;

Η θεωρία της εξέλιξης μας λέει ότι λίγες χιλιάδες χρόνια δεν είναι αρκετά. Το μέτρο ματαβολής είναι η γενιά. Η γενιά στον άνθρωπο εκτιμάται στα 30 χρόνια. Κατά την διάρκεια της ζωής του, ένας άνθρωπος αδυνατεί να ανιχνεύσει την παραμικρή εμφανή διαφοροποίηση σε έναν πληθυσμό που δεν έχει δεχθεί αλλόφυλη εισβολή. Ο Δαρβίνος, που σπούδασε γεωλόγος, έκανε πληθώρα μελετών σε γεωλογικά στρώματα και απολιθώματα για να μπορέσει να διαπιστώσει αυτήν την πολύ αργή μεταβολή, η οποία δεν γίνεται αντιληπτή στον απλό άνθρωπο. Πιο γρήγορα εξελίσσεται η μύγα, που η γενιά της είναι λιγότερο από ένα μήνα, παρά ο άνθρωπος, που η γενιά του είναι 30 χρόνια.

Για να γίνει άμεσα αντιληπτή η βραδύτητα της μεταβολής των ειδών και ειδικότερα των φυλών, δίνεται ένα παράδειγμα. Είναι γνωστό ότι οι Μεσογειακοί Έλληνες μοιάζουν με τους Μεσογειακούς Ιταλούς. Επίσης είναι γνωστός ο Ελληνικός αποικισμός της Ιταλικής χερσονήσου στην αρχαιότητα. Από τη στιγμή εκείνη, σταμάτησε η γενετήσια επαφή μεταξύ των κατοίκων του Ελλαδικού χώρου και της Ιταλικής χερσονήσου. Αυτό σημαίνει ότι οι κάτοικοι αυτοί πλέον είναι γενετικά αυτόνομοι. Ωστόσο μέχρι και σήμερα είναι αδύνατο κάποιος να ξεχωρίσει τους Μεσογειακούς Ιταλούς από τους Μεσογειακούς Έλληνες. Συνεπώς, 2500 χρόνια δεν ήταν αρκετά για να μεταβάλλουν εμφανώς τους Μεσογειακούς Έλληνες από τους Μεσογειακούς Ιταλούς.

Όποιος μελετήσει τις μεταβολές όλων των ειδών και όχι μόνο του ανθρώπου, γρήγορα θα διαπιστώσει ότι οι εξελικτικές μεταβολές στον άνθρωπο είναι τόσο αργές, ώστε είναι απολύτως λογικό να μιλά κάποιος για Νορδικούς αρχαίους Γερμανούς πολεμιστές, για Μεσογειακούς Ρωμαίους και Έλληνες της αριστοκρατίας και γενικά να γίνεται αντιστοίχιση των σύγχρονων φυλών με τους λαούς της αρχαιότητας. Η απεικόνιση των αρχαίων Ελλήνων, Αιγυπτίων, Περσων, αντιστοιχεί πλήρως με σημερινούς φυλετικούς τύπους. Αν μελετήσει μάλιστα κανείς τις πληροφορίες για την εμφάνιση και την συμπεριφορά των αρχαίων λαών, θα διαπιστώσει ότι ταιριάζουν πλήρως με την φυλή που τους αποδίδεται. Και όχι μόνο ταιριάζουν, αλλά πολλά γεγονότα που για τους ιστορικούς φαίνονται τυχαία, εξηγούνται πλήρως από τα ψυχικά χαρακτηριστικά της αντίστοιχης φυλής.

Ο Gustave Le Bon για το πώς οι λαοί μεταβάλλουν τον πολιτισμό και τις τέχνες τους

Στη δημοσίευση αυτή στο περιοδικό Revue Scientifique το 1892, ο Gustave Le Bon μελετά τον τρόπο μεταβολής των πολιτισμών και ειδικά των τεχνών. Αποτέλεσε αφετηρία για τη συγγραφή του ολοκληρωμένου βιβλίου του "Νόμοι εξελίξεως των λαών". Ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι ο σημαντικότερος παράγοντας επηρεασμού του πολιτισμού είναι η φυλή, η οποία καθορίζει τα ψυχικά χαρακτηριστικά του λαού. Ο πολιτισμός κάθε λαού είναι αποτέλεσμα της φυλετικής του ιδιοσυγκρασίας.

Στο έργο αυτό συγκεκριμένα μελετάται η μεταβολή των πολιτισμών. Οι διάφοροι λαοί δημιουργούν πολιτισμό που τους εκφράζει, με βάση τα φυλετικά ψυχικά γνωρίσματά τους. Ωστόσο πολλές φορές δέχονται επιδράσεις από άλλους πολιτισμούς. Υιοθετούνται πολιτιστικά στοιχεία, τα οποία ωστόσο μπορεί να μεταβληθούν σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να αποτελούν τελείως διαφορετικά πολιτιστικά επιτεύγματα. Η επίδραση της διαφορετικής φυλής είναι αυτή που προκαλεί την διαφοροποίηση των αρχικά πανομοιότυπων πολιτιστικών γνωρισμάτων. Δηλαδή, σημπεραίνεται η καταφανής πραγματικότητα, ότι κάθε λαός βάζει τη δική του σφραγίδα σε ότι και αν υιοθετήσει από αλλού.

Ο συγγραφέας στη συνέχεια μελετά ειδικά τις τέχνες. Μια πολύ δύσκολη αποστολή την οποία φέρει εις πέρας με εντυπωσιακό τρόπο. Μελετά με ιστορικά παραδείγματα την αρχιτεκτονική και την γλυπτική. Ως προς την γλυπτική, οι Αιγύπτιοι ξεκινούν πρώτοι την τέχνη αυτή, την οποία λαμβάνουν οι Έλληνες, αρχικά αντιγράφοντάς την, αλλά εν συνεχεία τελειοποιώντας την, σε σημείο που να αποτελεί αξεπέραστη μέχρι σήμερα. Αντιθέτως, οι Ρωμαίοι έλαβαν την τέχνη αυτή από τους Έλληνες χωρίς να την εξελίξουν ή να την διαφοροποιήσουν, παρά μόνο την αντέγραψαν μιμητικά.

Στην αρχιτεκτονική, παρατίθενται περισσότερα παραδείγματα. Αντίθετα με την εξέλιξη της Αιγυπτιακής γλυπτικής από τους Έλληνες, οι Αιθίοπες όταν προσπάθησαν να φτιάξουν πυραμίδες με βάση αυτές των Αιγυπτίων, δημιούργησαν κακέκτυπα. Αυτό οφείλεται στην φυλετική διαφορά των δύο λαών, που ενώ ο ένας είχε τις ικανότητες να τελειοποιήσει μια ξένη επιρροή, ο άλλος απέτυχε οικτρά. Την επίδραση της φυλής στην διαφοροποίηση αρχικώς όμοιων πολιτιστικών εκφράσεων, μελετά στην περίπτωση των μουσουλμανικών τεμένων. Ενώ αρχικά τα τεμένη είναι επηρεασμένα από τους Βυζαντινούς ναούς, αργότερα η επίδραση της φυλετικής ψυχοσύνθεσης των Αράβων τα διαφοροποιεί σε βαθμό ώστε να αποτελούν τελείως διαφορετικά αρχιτεκτονήματα. Μάλιστα, διαφοροποιήσεις παρουσιάζονται στα τεμένη ανάλογα με την περιοχή όπου χτίστηκαν, καθώς διαοφρετικοί λαοί, παρότι όλοι μουσουλμάνοι, ασκούν τη δική τους επίδραση.

Τέλος, διαπιστώνεται ότι τεχνικός πολιτισμός και τέχνες είναι τελείως ανεξάρτητες παράμετροι. Μπορεί ένας λαός να έχει σημαντικό υλικό πολιτισμό, αλλά καμία γνήσια έκφραση ως προς την τέχνη, αλλά και το αντίθετο, δηλαδή ένας υπανάπτυκτος υλικά πολιτισμός να διαθέτει πλούσια πολιτιστική έκφραση. Και αυτό γιατί οι τέχνες βασίζονται κατά κύριο λόγο στην πίστη σε ένα ιδανικό, ακόμη και αν είναι ανεδαφικό, που νοηματοδοτεί την πολιτιστική έκφραση. Στους σημερινούς υλιστικούς καιρούς, της αποχαύνωσης και της απαξίωσης των ιδανικών, η τέχνη καταλήγει μιμητική παλαιότερων μορφών, εκφυλιστική και εμπορευματικό προϊόν, χωρίς περιεχόμενο.

Η δημοσίευση είναι πολύ ενδιαφέρουσα και μικρή σε έκταση. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.

Απεικονίσεις με χρώμα σε αρχαιοελληνικούς κύλικες - ποιον φυλετικό τύπο απεικονίζουν;

Οι δυο κύλικες βρέθηκαν σε καλή κατάσταση και με τα χρώματά τους. Ο πρώτος κύλικας απεικονίζει τον Απόλλωνα να παίζει λύρα και δίπλα του ένα κοράκι. Βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών. Ο δεύτερος κύλικας απεικονίζει μια γυναίκα έτοιμη να κάνει σπονδή.

Και οι δύο απεικονιζόμενοι ανήκουν στον Μεσογειακό φυλετικό τύπο. Ο άνδρας είναι καστανός και η γυναίκα μελαχρινή. Και οι δύο έχουν ίσια μύτη, είναι δολιχοκέφαλοι, εξωμορφικοί και χωρίς γωνίες στο πρόσωπο.

Η εξελικτική συσχέτιση του ανθρώπινου είδους με τα υπόλοιπα πρωτεύοντα

Από αριστερά προς τα δεξιά:
Ουρακοτάγκος, Γορίλλας, Άνθρωπος, Χιμπατζής, Μπονόμπο

Η διαδικασία της ειδογένεσης πραγματοποιείται με τη μορφή κλαδων διαφοροποίησης με βάση την θεωρία της εξέλιξης. Μέχρι να διαφοροποιηθούν αυτοί οι κλάδοι τόσο ώστε να διαχωριστούν, εντός των ειδών δημιουργούνται διαφοροποιήσεις με τη μορφή φυλών. Σε αυτή τη φάση βρίσκεται το ανθρώπινο είδος.

Φυλετικός χάρτης του κόσμου - Γεωγραφικό Ινστιτούτο Εδιμβούργου

Πατήστε πάνω για μεγέθυνση

Αρχαίοι Κέλτες - τα φυλετικά τους γνωρίσματα με βάση τις αρχαίες πηγές

Οι αρχαίοι Κέλτες εκτείνονταν από την Ισπανία μέχρι τον Δούναβη και από την βόρεια Ιταλία μέχρι την Βρετανία και την Ιρλανδία. Δεν είχαν πολιτική συνοχή, αλλά κάθε επιμέρους εθνότητα ήλεγχε μια μικρότερη ή μεγαλύτερη ζώνη γεωγραφικής επιρροής. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τους θεωρούσαν βάρβαρους και σκληροτράχηλους πολεμιστές. Οι Κέλτες είχαν λεηλατήσει τη Ρώμη το 390 π.Χ. και ένα τμήμα της Ελλάδος μέχρι τους Δελφούς, το 279 π.Χ. Κάποιοι από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην Γαλατία της Μικράς Ασίας. Οι Κέλτες δεν είχαν γραφή, συνεπώς δεν άφησαν γραπτά τεκμήρια. Οι πληροφορίες που σώθηκαν για τους Κελτες προέρχονται από Ελληνικές και Ρωμαϊκές πηγές.

Ο Ιούλιος Καίσαρ, στο βιβλίο του De Bello Gallico, στις πρώτες γραμμές του έργου γράφει ότι οι Ρωμαίοι τους Κέλτες τους αποκαλούσαν Γαλάτες. Ο Διόδωρος ο Σικελός (Βιβλιοθήκη V, 24-31) περιγράφει τους Κέλτες ως ψηλούς, μυώδεις, λευκούς στο δέρμα και ξανθούς. Χρησιμοποιούσαν μάλιστα ασβέστη για να ξανθύνουν τα μαλλιά ακόμη περισσότερο. Αφήνουν μουστάκια και η φωνή τους είναι δυνατή και άγρια. Είναι σκληροί πολεμιστές, αλλαζόνες, αγαπούν την ελευθερία και είναι έξυπνοι στη μάθηση. Καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες κρασιού, ανέρωτου, μέχρι να ζαλιστούν. Η περιγραφή τους ταιριάζει απόλυτα με τον Νορδικό φυλετικό τύπο.

Ο Ιούλιος Καίσαρ περιγράφει τις κοινωνίες των Γαλατών-Κελτών στο έκτο βιβλίο των Γαλατικών Πολέμων (De Bello Gallico, VI, 11-23). Διοικούνται από μια στρατιωτική αριστοκρατία και οι πολλοί δεν λαμβάνουν μέρος στη λήψη των αποφάσεων. Μάλιστα η πλειοψηφία είναι σκλάβοι και απόλυτα υποταγμένοι στους κυρίους τους. Λογικά, οι σκλάβοι ανήκουν στην πλειοψηφία τους στον Αλπικό τύπο και συντηρούν τους Νορδικούς πολεμιστές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μετά την κατάκτηση της Γαλατίας από τον Καίσαρα και την διάλυση του διαχωρισμού αριστοκρατίας-δούλων, η Γαλατία έχασε τις ζωτικές δυνάμεις της, αφού η Νορδική αριστοκρατία χάθηκε στην μάζα των Αλπικών. Συνεπώς οι Κέλτες ήταν Νορδικοί και Αλπικοί στην κεντρική Ευρώπη, με τους Νορδικούς να είναι οι πολεμιστές.

Ο Καίσαρ περιγράφει ακόμη τη θέση στην κοινωνία και τις τελετές των Δρουίδων. Για τους Κέλτες έγραψαν μερικά στοιχεία επίσης οι Στράβων, Τάκιτος, Αυσόνιος, Κικέρων.

Γίνεται εμφανές ότι οι Κέλτες αποτέλεσαν ένα πρώτο κύμα κατακτήσεων που εξετέλεσαν οι Νορδικές φυλές στην κεντρική Ευρώπη. Οι ολιγάριθμοι πολεμιστές υπέταξαν τους γηγενείς, κυρίως Αλπικούς, εγκαθιστώντας αριστοκρατίες και σχημάτισαν μικρές ηγεμονίες που βρίσκονταν σε συνεχή πόλεμο μεταξύ τους. Ένα δεύτερο κύμα επίθεσης των Γερμανικών Νορδικών φυλών ήταν αυτό που διέλυσε το δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και εγκαθίδρυσε πάλι τον ίδιο τύπο διοίκησης, αυτή τη φορά σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Ακόμα και την προσωρινή κατάκτηση της Ευρώπης από τον Αδόλφο Χίτλερ, μπορεί κανείς να τη δει ως απόπειρα τρίτου κύματος.

Gustave Le Bon, ένας εντυπωσιακός επιστήμονας

O Gustave Le Bon (1841-1931) ήταν Γάλλος κοινωνιολόγος, ψυχολόγος, ενώ ασχολήθηκε και με την ανθρωπολογία και την ιατρική. Ήταν πολυσχιδής προσωπικότητα και πολυγραφότατος. Κατανόησε τον ρόλο που παίζει η φυλή στην διαμόρφωση της συμπεριφοράς των κοινωνιών και στην εξέλιξη των πολιτισμών.

Το πιο διάσημο έργο του είναι "Η ψυχολογία των μαζών", στο οποίο εξετάζει την συμπεριφορά των όχλων. Εκεί επικρατεί η ανωνυμία, η δυνατότητα υποβολής και η μεταδοτικότητα των συμπεριφορών. Το μέλος του πλήθους είναι ένας κόκκος άμμου ανάμεσα σε πολλούς άλλους, που το παρασέρνει ο άνεμος. Τα συναισθήματα και τα βαθύτερα ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια με τη βοήθεια της ανωνυμίας, αλλά και της καθοδήγησης των ηγετών της μάζας. Αυτοί είναι άνθρωποι της δράσης και όχι των λόγων και η δύναμη της θέλησής τους μόνο μπορεί να παρασύρει τη μάζα προς την κατεύθυνση που θέλουν. Η μάζα καθίσταται συμπαγής όσο πιο φυλετικά ομοιογενής είναι. Η φυλή είναι η πιο σημαντική παράμετρος της συλλογικής συμπεριφοράς των μαζών. Άλλοι παράγοντες, όπως η θρησκεία, μπορούν και αυτοί να παίξουν κάποιον βοηθητικό ρόλο.

Ωστόσο, το μεγάλο σε όγκο έργο του Le Bon δεν εξαντλείται σε αυτό το διάσημο έργο του. Στο έργο του "Νόμοι εξελίξεως των λαών", μελετά την εξέλιξη των πολιτισμων. Διαπιστώνει ότι το σημαντικότερο στοιχείο στην εξέλιξή τους είναι η φυλή, της οποίας τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που είναι τόσο μόνιμα όσο και τα εξωτερικά, αποτελούν την πνευματική ιδοσύνθεση του λαού. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να φθάσει ένας λαός στην ψυχική διάλυση, είναι να δεχθή την εισχώρηση ξένων φυλετικών στοιχείων. Επίσης, οι πολιτισμοί δέχονται επιδράσεις από άλλους λαούς, όμως θέτουν την δική τους σφραγίδα σε ότι έχουν λαβει και μπορεί να δημιουργήσουν ένα εντελώς καινούργιο πολιτιστικό αποτέλεσμα.

Στο έργο του "Πολιτική Ψυχολογία", όπως σημειώνει και το εξώφυλλο, διαπιστώνει ότι ο ορθολογισμός δημιουργεί την επιστήμη, ενώ η πίστη διαμορφώνει την ιστορία. Οι σημαντικότερες πολιτικές μεταβολές συντελέστηκαν όχι στο όνομα της λογικής, αλλά από την δύναμη της πίστης σε ένα ιδανικό, ασχέτως αν ήταν ορθό ή ανεδαφικό. Η μετανάστευση ξένων είναι διαλυτική για το έθνος και το οδηγεί προς την εξαφάνιση. Όπως σημειώνει, "οι χειρότερες εκατόμβες στα πεδία των μαχών, θα ήταν άπειρα προτιμότερες από τέτοιου είδους εισβολές". Αναγνωρίζει ότι ο πόλεμος συμβάλλει στην πρόοδο, ενώ η βεβαιότητα της ειρήνης οδηγεί σε πλήρη παρακμή και διαφθορά. Και κάθε έθνος, αν παρουσίαζε μια πτώση, αμέσως θα λεηλατούνταν από τους γειτόνους τους. Ακόμη συμπεραίνει ότι η επιβολή ισότητας είναι προσπάθεια ενάντια στη φύση και ότι "η πατρίδα αποτελεί το σύμβολο των κληροδοτημένων κατακτήσεων ολόκληρης της προγονικής μας ύπαρξης. Μην μπορώντας να ζήσουμε παρά μόνο διαμέσου αυτής, θα πρέπει να ζούμε γι’ αυτήν".

Το έργο του αυτό επέδρασε σημαντικά στην Ευρωπαϊκή σκέψη. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ επηρεάστηκε σημαντικά από τον Le Bon, τον οποίο είχε διαβάσει, ώστε να εφαρμόσει τακτικές επηρεασμού του πλήθους και να συνειδητοποιήσει την σημασία του φυλετικού παράγοντα στη κοινωνική συμπεριφορά. Επίσης και ο Μουσολίνι είχε μελετήσει τον μεγάλο κοινωνιολόγο.

Ο Gustave Le Bon είναι ο σημαντικότερος κοινωνιολόγος, ενώ το έργο του δεν έχει καμία σχέση με τις αντιεπιστημονικές ασαφείς μπουρδολογίες των διάφορων διαφημισμένων "κοινωνιολόγων" και "ψυχολόγων". Το έργο του, σημεία του οποίου ενδεικτικά παρατέθηκαν εδώ, πρέπει να μελετηθεί από κάθε άνθρωπο που θέλει να λέγεται μορφωμένος. Μερικά βιβλία του έχουν εκδοθεί στα Ελληνικά, ενώ τα υπόλοιπα μπορεί να τα βρει κανείς στο διαδίκτυο, στα Αγγλικά ή στα Γαλλικά.

Χάρτης κατανομής της μορφής των μαλλιών στον πλανήτη - Ripley

Ο χάρτης αναφέρεται στην επικρατούσα μορφή τρίχας σε κάθε περιοχή. Οι μογγολικές φυλές και οι συγγενείες τους αμερικανοί ιθαγενείς έχουν μαλλιά ίσια, με κυκλική διατομή τρίχας. Οι υποσαχάριες αφρικανικές φυλές έχουν έντονα ελλειψοειδή διατομή τρίχας, με συνέπεια το μαλλί τους να είναι πολύ σγουρό. Στην βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή αυτό μετριάζεται, ενώ στην Ευρώπη και στην ευρύτερη περιοχή της Ινδίας το μαλλία γίνεται βαθμιαία κυματιστό έως και ίσιο, με οβάλ διατομή τρίχας.

Ο χάρτης προέρχεται από το βιβλίο του W. Ripley, "The Races of Europe", σελ. 459.

Φυλετικός χάρτης του κόσμου

Δυστυχώς τέτοιοι χάρτες λείπουν από τα σχολικά μας βιβλία. Ενώ η ζωική και φυτική βιοποικιλότητα αναφέρεται, η ανθρώπινη βιοποικιλότητα απαγορεύεται να αναφέρεται! Δεν είναι η πρώτη φορά που η επιστήμη απαγορεύεται για πολιτικούς λόγους. Όμως η επιστήμη στο τέλος θριαμβεύει και τα σκοτάδια διαλύονται.

Ο μέσος Αμερικανός στρατιώτης

Το παραπάνω άγαλμα απεικονίζει τον μέσο Αμερικανό στρατιώτη. Η μορφή του βασίστηκε στον μέσο όρο σωματικών μετρήσεων που έγιναν σε 100.000 αμερικανούς στρατιώτες το 1921. Τότε ήταν μια εποχή που οι μελέτες ευγονικής και οι φυλετικές μελέτες βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη. Οι στρατοί χρησιμοποιούνταν συχνά για τη συλλογή ανθρωπομετρικών στοιχείων, καθώς το δείγμα μπορούσε να μετρηθεί εύκολα και αντιπροσώπευε όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Το άγαλμα απεικονίζει κάτι ανάμεσα σε Νορδικό ή και Ατλαντοειδή. Ο σωματότυπος είναι εξωμορφικός, ενώ το πρόσωπο, ακόμα και τα μαλλιά, τείνουν προς τον Νορδικό τύπο.

Το αποτέλεσμα αυτό είναι αναμενόμενο, καθώς οι Αμερικανοί, απόγονοι βορειοευρωπαίων είναι κυρίως Νορδικοί, Ατλαντοειδείς και Κρομανοειδείς. Πόσο μάλλον στον στρατό, όπου η πολεμική ικανότητά τους υπερβαίνει αυτή των άλλων φυλετικών τύπων, με τους Νορδικούς και Ατλαντοειδείς να κυριαρχούν στο στράτευμα. Δυστυχώς αυτός ο στρατός ελέγχεται πλήρως από τους Σιωνιστές και χρησιμοποιείται ως χωροφύλακας του Διεθνούς Σιωνισμού.

Από το 2nd International Exhibition of Eugenics.

Αρχαίες Ελληνικές τοιχογραφίες της κλασικής εποχής: ποιον φυλετικό τύπο απεικονίζουν;

Η αρχαία Ελλάδα ήταν γεμάτη τοιχογραφίες. Η αγάπη των αρχαίων Ελλήνων για την ζωγραφική ήταν ιδιαίτερη και έχουν πολλά ονόματα ζωγράφων. Η φθορά του χρόνου και οι καταστροφές εξαφάνισαν τους πίνακες ζωγραφικής και τις περισσότερες τοιχογραφίες. Ελάχιστες τοιχογραφίες έχουν σωθεί από την αρχαία Ελληνική ζωγραφική. Οι παρακάτω είναι τοιχογραφίες της κλασσικής εποχής. Ενδιαφέροντα στοιχεία μπορεί να αντλήσει ένας ανθρωπολόγος παρατηρώντας τες.

Η πρώτη τοιχοιγραφία απεικονίζει μια πομπή Κορινθίων, με σκοπό κάποια θυσία. Οι απεικονιζόμενες γυναίκες και παιδιά εχουν μαύρα μαλλιά, λευκό δέρμα, ίσια μύτη. Ανήκουν στον Μεσογειακό τύπο, ή το πολύ πολύ στον Αλπικό.

Η επόμενες δύο τοιχογραφίες βρέθηκαν σε τάφο στην Ποσειδωνία, Ελληνική πόλη της Μεγάλης Ελλάδας. Η πρώτη απεικονίζει πέντε άνδρες καθισμένους σε ανάκλινδρα κατά τη διάρκεια ενός συμποσίου, ενώ η δεύτερη δύο άνδρες και ένα παιδί. Όλοι οι απεικονιζόμενοι και στις δύο τοιχογραφίες ανήκουν στον Μεσογειακό τύπο, έχοντας καστανά ή μαύρα μαλλιά, έντονη τριχοφυΐα προσώπου οι άνδρες, ίσια μύτη, είναι δολιχοκεφαλικοί, μεσομορφικοί και με χρώμα δέρματος μεσογειακό.