Θα έχετε διαβάσει συχνά σε βιβλία ιστορίας, ότι οι Τούρκοι συχνά απέστελναν Τουρκαλβανούς ή Αιγύπτιους για να καταπνίξουν εξεγέρσεις ή να κάνουν πολέμους. Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί αυτό γίνονταν τόσο συχνά και δεν πήγαιναν οι ίδιοι οι Τούρκοι να πολεμήσουν ώστε να μην αναγκάζονται να παραχωρούν προνόμια και εξουσία σε άλλους; Για να φανεί η αιτία είναι διαφωτιστικό να γίνει μια αναδρομή στην φυλετική σύνθεση του Οθωμανικού στρατού.
Οι Τουρκοι αρχικά είναι σκληροτράχηλοι μογγόλοι μαχητές από τις στέπες της κεντρικής Ασίας. Είναι άριστα εκπαιδευμένοι στα όπλα και στις στρατιωτικές τακτικές. Το μαχητικό φρόνημα και το πνεύμα της αυτοθυσίας τους διαπνέει και επί αιώνες διεξάγουν νικηφόρους πολέμους συχνά επί μεγαλύτερων αριθμητικά στρατών. Αυτοί οι λίγες δεκάδες χιλιάδες μογγόλων αποτέλεσαν τον κορμό του Τουρκικού στρατού, έχοντας συμμάχους αρκετούς ντόπιους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Ασίας, όταν κατελήφθη η Κωνσταντινούπολη.
Όμως η φυλετική μίξη με τους ντόπιους οδηγεί το Τουρανικό μαχητικό στοιχείο να χαθεί εντός των Αρμενοειδών της Μικράς Ασίας, των οποίων η μαχητική ικανότητα είναι ελάχιστη. Το πρόβλημα λύνεται προσωρινά δια του παιδομαζώματος, όπου παιδιά από τους χριστιανικούς πληθυσμούς κυρίως των Βαλκανίων αρπάζονται δια της βίας, γίνονται μουσουλμάνοι και εκπαιδεύονται στα όπλα, αναπληρώνοντας την έλλειψη μαχητικότητας των Αρμενοειδών. Ωστόσο η κατάσταση του στρατεύματος διαρκώς χειροτερεύει, ειδικά όταν...
το παιδωμάζωμα εγκαταλείπεται λόγω πίεσης από τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Ο Τουρκικός στρατός είναι πλέον για τα πανηγύρια. Τα Βαλκάνια με τους άφθονους και μαχητικούς Διναρικούς και κάποιους Μεσογειακούς, είναι σε αναβρασμό. Οι Αρμενοειδείς κυρίως Τούρκοι πετσοκόβονται στις διάφορες εξεγέρσεις και χρειάζονται αναλογίες τουλάχιστον 5 προς 1 για να νικήσουν.
Ο Σουλτάνος μπροστά στην ανικανότητα του στρατεύματος, δίνει προνόμια σε Τουρκαλβανούς και Αιγύπτιους για να τον ξελασπώσουν. Οι Τουρκαλβανοί είναι κυρίως Διναρικοί και συνήθως μουσουλμάνοι και οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Όντας Διναρικοί είναι άριστοι μαχητές, που επωφελούμενοι από τα προνόμια και το κύρος που τους προσφέρει ο Σουλτάνος, υποτάσσονται και πολεμούν εξ ονόματός του στα Βαλκάνια σε αναρίθμητες φονικές μάχες με τους χριστιανούς βαλκάνιους. Από την άλλη, συχνοί σύμμαχοι του Σουλτάνου είναι οι υποτελείς Αιγύπτιοι, οι οποίοι όντας Νοτιομεσογειακοί κυρίως είναι καλοί μαχητές και ξελασπώνουν συχνά τους Τούρκους. Συνεπώς ο λόγος που καλούνται Τουρκαλβανοί και Αιγύπτιοι για να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, είναι το ότι αποτελούνται από Διναρικούς και Νοτιομεσογειακούς αντίστοιχα, οι οποίοι είναι σαφώς πιο ικανοί μαχητές από τους δειλούς Αρμενοειδείς της Μικράς Ασίας που είναι οι κυρίως λογιζόμενοι Τούρκοι. Οι Σουλτάνοι μάλιστα έκαναν επανελειμμένες προσπάθειες να βάλουν σε μια τάξη τον Τουρκικό στρατό προσλαμβάνοντας Ευρωπαίους στρατιωτικούς συμβούλους, όμως εις μάτην. Οφείλουμε να επισημάνουμε και τις περιπτώσεις όπου οι στρατιωτικοί ήταν ντόπιοι Βαλκάνιοι που είχαν αλλαξοπιστήσει και έσωναν το γόητρο του "αμιγώς" Τουρκικού στρατού.
Η φυλετική σύνθεση του στρατού της σημερινής Τουρκίας είναι αντίστοιχα αξιοθρήνητη ως προς την μαχητική ικανότητα, λόγω της σωρείας Αρμενοειδών. Είναι στο χέρι των Ελλήνων, όντας απείρως πιο ικανοί πολεμιστές να διαλύσουν το τουρκικό "κράτος" και να απελευθερώσουν τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Το μόνο που μπορεί να σώσει τους Τούρκους είναι ο όγκος του πολεμικού υλικού και η σιωνιστική κυριαρχία που αβαντάρει την Τουρκία και βάλλει εναντίον του Ελληνισμού εκ των έξω, αλλά και εκ των έσω από τους εβραιομασόνους ελληνόφωνους πολιτικάντηδες.
Είδατε τι έγινε με το τουρκικό υποβρύχιο;Αυτό θα πει...γυφτοαρμενοειδες πλήρωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφή